Kwaliteiten en valkuilen

Humor
Eén van mijn kwaliteiten is mijn gevoel voor humor. Ik kan heel goed woorden en/of een gebeurtenis omzetten in een grappig moment. Ik kan dingen ook heel letterlijk nemen en dit gebruiken in een grapje. Zo vraagt mijn vrouw mij weleens “Kan je even het licht aan doen.” Waarop ik antwoord “Dat kan ik” en vervolgens niets doe. Of ik klik de schakelaar aan en gelijk weer uit. “Het licht is even aan geweest” zeg ik dan tegen mijn vrouw.

Rustig
Ik ben van nature erg rustig. Vooral bij mensen die ik niet goed ken. Bij familie is dit meestal anders. Ik maak veel grapjes en lach veel, maar over het algemeen ben ik heel rustig. Hierdoor kan ik goed luisteren als iemand zijn verhaal kwijt moet. Soms kan knikken en hummen al genoeg zijn om die ander te laten weten dat je naar diegene luistert. Dit vind ik ook een fijne eigenschap die ik bezit.

Mij aanpassen
Dat brengt mij bij de volgende eigenschap. Mijn aanpassingsvermogen. Dit vind ik best een lastige, want ik vind het een kwaliteit, maar toch ook een valkuil. Ik kan mij aanpassen aan de plek waar ik ben en aan de personen waarmee ik ben. Dat kan erg fijn zijn en ook best handig in wat situaties, maar ik moet oppassen dat ik hierin wel mijzelf blijf en er dus niet teveel in door schiet.

Stress vooraf
omgaan met stress en druk kan op sommige momenten een valkuil van mij zijn. Vooral stress vooraf is echt een ding bij mij. Ik maak me vaak druk en haal allerlei scenario’s in mijn hoofd die er zouden kunnen gebeuren. Het grappige is dat het toch altijd anders gaat dan wat je allemaal in je hoofd bedenkt. Gelukkig weet ik er nu wel doorheen te breken, zodat ik toch dingen onderneem ondanks de spanning vooraf.

Drukte
Ik houd niet zo van plekken met veel mensen. Het is dan vaak druk, chaotisch en ik krijg er een vol hoofd van. Ik vind het ook gewoonweg niet prettig om mij door een grote menigte te bewegen. In het verleden ging ik dan ook dit soort dingen uit de weg. Voor een aantal jaar terug was ik ook echt niet naar de show van Bert Visscher gegaan. Ik liet iets wat ik leuk vind schieten door de drukte. Tegenwoordig ga ik wel, maar ik blijf het lastig vinden. Het grote verschil is dat ik nu wel kan genieten van de show en niet alleen bezig ben met de enorme mensen massa.  Toch is dit echt nog steeds wel een valkuil.

Omgang in een groep
Dit vind ik ook lastig. In het begin kijk ik een beetje de kat uit de boom. Ik moet wennen aan de dynamiek binnen de groep. Wat voor mensen zijn het? Hoe ga ik met ze om? Wat verwachten ze van mij? Wat kan ik van hun verwachten? Om even een paar vragen te noemen die ik dan heb. Dit heb ik wanneer ik in een groep moet werken. Naarmate ik de mensen wat vaker zie voel ik mij er wat beter bij. Is dit echt een valkuil of gewoon de aard van het beestje? Dat antwoord laat ik in het midden.

1 op 1
een gesprek voeren met één ander persoon begint voor mij ook rustig, maar ik ben een stuk minder gespannen dan in een groep. Ik luister namelijk graag naar iemand zijn verhaal en ik heb er ook geen probleem mee om mijn verhaal te vertellen. Sterker nog ik vind dit prettig en leuk om te doen. Ik wil er graag zijn voor een ander. Vandaar natuurlijk ook mijn blog. Als ik er ook maar één iemand een beetje mee help is dat voor mij van grote waarde. De gesprekken die nu tot stand komen door het initiatief dat ik toon vind ik geweldig. Ik leef helemaal op en ik weet zeker dat er een beroep zal zijn dat hier goed bij aansluit. Dit vind ik leuk, hier ligt mijn kracht en hier wil ik gebruik van maken.

Conclusie
Hier heb ik een aantal van mijn kwaliteiten en valkuilen neergezet, maar ik heb er vast nog meer. Ik merk dat ze veranderen over de jaren. Mijn kwaliteiten worden sterker en met mijn valkuilen leer ik omgaan. Ik neem gewoon een ladder mee om uit de kuil te klimmen. Ik ben beter in balans en ik zit ook stukken beter in mijn vel. Natuurlijk kom ik dingen tegen die lastig zijn, maar zonder die dingen zijn de mooie momenten minder mooi. Ik kan nu ondanks mijn autisme eindelijk echt genieten van het leven.