Airborne Museum

De perimeterroute
Vanaf de parkeerplaats bij het Airborne museum kan je ook beginnen met een wandeling. De route heet de Perimeterroute. Tijdens deze wandeling van zo’n 8 kilometer kom je langs belangrijke stukken van de Perimeter. De Perimeter was een hoefijzervormige verdedigingslinie rondom Oosterbeek waarin de geallieerden waren teruggedrongen. Ze hielden knap 9 dagen stand ondanks de constante Duitse aanvallen.

Indrukwekkend
Bij deze route staan ook paaltjes met foto’s en tekst over de gebeurtenissen op die locatie. Ik vond het erg indrukwekkend allemaal. Vooral het verhaal van Hotel de Tafelberg, dat als noodhospitaal diende tijdens de oorlog. Door de vele beschietingen en schade aan het gebouw kon er niet meer in de operatiekamers geopereerd worden, waardoor ze genoodzaakt waren om met behulp van een brancard op de biljarttafels te opereren.

Tijdelijke tentoonstelling
Toen mijn vader en ik weer bij het museum aankwamen, besloten we om eerst naar de tijdelijke tentoonstelling te gaan. De rest hadden we al een keer eerder gezien tijdens een vorig bezoek. Deze tentoonstelling ging over Joden die uit Duitsland en omliggende landen vluchten toen Hitler aan de macht kwam in 1933.

Kindertransporten
Er waren allerlei verhalen te lezen en beluisteren. Zo werden er toen de tijd kindertransporten georganiseerd, om Joodse kinderen weg te halen uit de gebieden die onder het nazi-regime vielen. Velen van hen werden opgevangen in Groot-Brittannië. De meesten zagen hun ouders daarna nooit weer.

Joodse bataljons
Veel van de Joden die waren gevlucht wilden helpen om tegen de Duitsers te vechten. In het begin werd er door de Britten nogal sceptisch over gedacht. Hoe zouden eenheden erop reageren als ze met iemand samen moeten werken die een Duits accent heeft? Kunnen ze überhaupt wel goed genoeg Engels spreken om samen te kunnen werken? Zijn het geen spionnen die werken voor de Duitsers? Dit waren een aantal van de zorgen die de Britten hadden. Toch werd naar verloop van tijd de weerstand minder en zagen ze de waarde van deze mensen.

Van onschatbare waarde
Ze konden enorm helpen bij het onderscheppen en vertalen van Duitse berichten. Ook konden ze helpen bij het vertalen van Duitse documenten en bij ondervragingen. In gevechtseenheden kregen ze eerst geen wapens en hielpen ze bij het graven van loopgraven, maar ook dit veranderde uiteindelijk in 1943 geloof ik. Toen mochten ze echt meevechten en werden er zelfs speciale bataljons opgericht. Deze mensen waren tot het bot gemotiveerd om te vechten voor hun vrijheid.

De rest van het museum
De rest van het museum neemt je mee naar Operation Market garden en dan natuurlijk vooral de Slag om Arnhem. Van het begin van de slag tot aan het moment dat de geallieerden ingesloten werden door de Duitsers en uiteindelijk terug moesten trekken. De persoonlijke verhalen van mensen deden wat met mij. Ik voelde een hele hoop emotie. Ik kan dan ook niks als respect hebben voor de mensen die hebben gevochten voor de vrijheid van alle anderen.