Ik ben druk aan het schrijven voor mijn boek. Wanneer ik over mijn jeugd schrijf, merk ik dat het soms moeilijk voor mij is. Er komen dingen in te staan die niemand weet, maar ik ben er klaar voor om het met iedereen te delen.
Hoe staat het ervoor?
Ik ben twee en een halve week geleden begonnen met het schrijven van een autobiografie. Tot nu toe heb ik 18508 woorden geschreven. Dit zijn zo’n 60 pagina’s. Ik heb er al met al zo’n 40 uur aan gewerkt. Naast alles wat ik voor mijn blog doe is dit flink wat tijd. Ik vind het leuk om te doen. Ik hou ervan om te schrijven over mijn gevoelens en de dingen die ik meemaak.
Het boek geeft mij overzicht in de dingen die ik heb moeten doorstaan. Het geeft mij inzicht in wat nog beter kan en in de dingen die ik al goed doe. Ik praat over alles wat er tot nu toe in mijn leven is gebeurt. Het gaat over liefde, Perthes, mijn moeilijke jeugd, mijn autisme en nog zoveel meer. Ik ben ook nog lang niet klaar, maar ik wil vandaag een stukje met jullie delen. Een stukje over angst.
Een grote angst
Ergens bang voor zijn is nooit fijn, maar zolang het iets is waar je omheen kan werken, valt er wel mee om te gaan. Zo ben ik bang voor wespen. Ik ben een keer in mijn leven gestoken en sindsdien ben ik als de dood voor die beestjes. Het is zelfs zo erg dat ik in veel gevallen mijn vader bel als er één binnen zit. Hierdoor kan ik soms een ruimte in mijn huis niet gebruiken totdat mijn vader de wesp heeft verwijderd.
Buiten zijn, hoe prettig ik dat ook vind, heeft daardoor ook zijn nadelen. Als er een wesp bij mij in de buurt komt, probeer ik rustig te blijven, maar van binnen flip ik. Ik voel dat ik hevig begin te zweten en mijn hartslag gaat omhoog. Toch probeer ik rustig te blijven zitten. Dit houd ik tot op een zekere hoogte vol, maar soms lukt dit niet. Dan moet ik opstaan en weglopen. Zijn er teveel in de buurt kan het zelfs zijn dat ik wegren.
Toch is dit niet de grote angst waar dit hoofdstuk over gaat. Ik wil het hier gaan hebben over de angst om te falen. Ik ben erg bang om mijzelf en de mensen om mij heen teleur te stellen. Ik faal namelijk vaak. Ik probeer telkens iets nieuws en ga er dan vol voor, maar uiteindelijk mond het tot niets uit. Dan ga ik weer door die pijn van mislukking. Dat is een zeer onaangenaam gevoel, kan ik je wel vertellen. Een gevoel dat je liever niet hebt. Daar komt nog bij dat je aan al je dierbaren uit kan gaan leggen waarom het misging. Dan voel je de pijn opnieuw en opnieuw en opnieuw. Als een hamer die blijft slaan.
Reactie plaatsen
Reacties
Ik heb je stukje gelezen! Ben nieuwsgierig naar je boek geworden.
👌Dank je voor het delen!