Op dit moment spelen er een aantal dingen in mijn leven die mij bezighouden. Het autisme café, communicatie, het Voormekaar Team, groepsgesprekken, cursussen en mijn eigen waarde. Kortom een hele hoop.
Het autisme café
Wat ik merk bij het opzetten van nieuwe dingen, is dat de communicatie niet altijd even soepel verloopt. Zo ook bij het opzetten van het autisme café. Dit is een punt waar ik het nog over ga hebben. Gelukkig zeg ik tegenwoordig wel wat ik ervan vind. In app, mail of door erover te bellen. Ik heb aankomende dinsdag een gesprek met iemand van de Dorpskamer. Ik neem aan dat er dan in ieder geval concrete afspraken worden gemaakt over de start van het autisme café. Zoals het er nu naar uitziet, wordt het ergens eind januari voor het van start gaat. Deze tijd moeten we ook wel nemen, want anders beginnen we en weet niemand ervan af. Wanneer ik meer informatie heb, deel ik dat natuurlijk in een blog en/of op de social media kanalen.
Gesprek Voormekaar
Ik ben de afgelopen week ook weer in gesprek geweest met iemand van het Voormekaar Team. Dit gesprek ging over mijn blog, maar vooral over het autisme café. Dit gesprek duurde ongeveer een uur en we kwamen samen tot goede ideeën. Zo had mijn gesprekspartner het idee om mij 1 op 1 in te blijven zetten, voor gesprekken met mensen die naar het autisme café willen gaan. Zo zouden ze mij al leren kennen en wordt de drempel om te gaan een stuk(je) lager. Ik weet namelijk uit eigen ervaring dat het een hele stap kan zijn om naar zoiets toe te gaan. Hierbij moet ik natuurlijk wel mijn eigen grenzen aangeven en leren kennen. Ik weet namelijk niet hoe vaak er van dit soort gesprekken plaats zullen vinden. Het kan ook zijn dat wat personen meerdere gesprekken nodig hebben om de stap te durven maken. Wel vind ik het een belangrijke rol om te gaan spelen.
Communicatie is alles
Daarnaast hebben we besproken bij wie en hoe we het autisme café van tevoren willen promoten en hoe ik invulling kan geven aan mijn rol daar. Met andere woorden, wat breng ik mee naar het autisme café? Mijn ervaring met mijn eigen autisme en de kennis die ik heb opgedaan de afgelopen 15 jaar. Ook waren wij het erover eens dat een warm en hartelijk welkom belangrijk is. Niet dat er iemand verdwaald binnen komt en diegene het zelf maar uit moet zoeken. Daarnaast is de informatie die mensen van tevoren krijgen heel belangrijk.
Informatie als: Het is in een groep. Zelfs als je met één ander persoon hebt afgesproken zullen er meer mensen zijn. De grote van de groep zal elke keer verschillen. Ik zal er altijd aanwezig zijn. En zo zal er nog meer informatie zijn waar ik nu even niet opkom. Het is belangrijk dat de dingen die wij weten ook duidelijk naar de mensen wordt gecommuniceerd. Natuurlijk krijg je dit nooit helemaal sluitend, maar zo dichtbij mogelijk zou fijn zijn voor iedereen. Daarnaast hoop ik ook dat de mensen die komen met mij in gesprek zullen gaan. Ik zou namelijk graag willen weten wat belangrijk voor ze is en wat er verbetert zou kunnen worden binnen het autisme café. Het is er tenslotte voor de mensen die er komen.
Cursus volgen
Ik ontwikkel mij nog elke dag ook zonder opleiding. Kijk maar naar de dingen die ik aan het doen ben en ga doen. Mijn boek, het spreken voor een groep, het autisme café en natuurlijk mijn blog. Toch is het voor mij nog niet genoeg. Ik verlang naar meer kennis om mijn eigen ervaring in te kunnen zetten. Daarom spookt het nog steeds door mijn hoofd om een cursus Life coach en E-coach te gaan volgen. Dit gevolgd door een cursus Ervaringsdeskundigheid. Het zal mij toch naar een hoger niveau tillen, maar met een stuk minder stress.
Ik kom er wel
Daarnaast ben ik ook realistisch en zeg ik wat ik op mijn hart heb. Alles wat ik nu doe, doe ik met liefde. Het geeft mij een hoop ervaring en ook kennis die ik uiteindelijk kan gebruiken in mijn zoektocht naar de juiste betaalde baan. Toch blijft het vrijwillig en ik wil zo graag dat mijn kennis en ervaring ook omgezet worden in een financiële vergoeding. Ik worstel er namelijk mee dat zoveel mensen heel veel in mij zien, maar dat mijn waarde nooit uitgedrukt wordt in een baan waar ik geld mee verdien. Er wordt heel veel naar je papieren gekeken en laten we eerlijk zijn, dan is iemand met vmbo-k niet iemand die makkelijk een baan vind in de welzijnssector.
Ik zal zoals altijd hard moeten werken en mijn waarde moeten blijven laten zien om er uiteindelijk ook financieel voor beloond te worden. Ik denk dat die cursussen daarbij zullen helpen, want dan heb ik ook wat papiertjes. Dit neemt natuurlijk niet weg dat ik op andere manieren al wel word beloond. De dankbaarheid die de mensen voor mij hebben waardeer ik enorm. Het geeft een fijn gevoel dat ik kan bijdragen aan het welzijn van anderen. Zolang ik door blijf gaan op deze manier kom ik er wel.
Reactie plaatsen
Reacties
Mooie blog !!!