Mijn leven heeft een fijne balans. Ik heb genoeg energie om al mijn taken uit te voeren. Zelfs nu ik dagelijks wat extra taken heb toegevoegd. Mijn focus ligt nu op anderen mensen helpen die ook autisme hebben. Langzaam stop ik hier steeds meer tijd in. Dit is de juiste manier voor mij. Zo ga ik niet te snel en teveel over mijn grens heen, zodat mijn energie goed verdeeld blijft.
De juiste balans
Door alles wat ik over mijzelf heb geleerd, kan ik zoveel meer dan vroeger. Ik weet beter hoe ik mijn tijd en energie kan verdelen. Ik weet wat ik wel en niet kan doen. Er zijn dingen die ik soms wel kan en soms weer niet. Het ligt aan mijn planning en verdeling van mijn energie. Heb ik een dag iets intensiefs dan moet ik de volgende dag niet weer iets intensiefs doen. Ga ik wel over die grens en doe ik een aantal dagen op rij iets dat (te)veel van mij vraagt dan moet ik dat daarna bekopen. Ik wil altijd een balans. Die balans heb ik echt nodig. Ik ben ook de enige die mij die juiste balans kan geven. Door middel van de juiste planning en door mijn mond open te trekken als ik het ergens niet mee eens ben. Als ik niks zou zeggen dan lopen anderen over die balans heen en dan zit ik met de gebakken peren. Ik realiseer mij namelijk maar al te goed dat iets voor mij heel veel energie kan kosten, terwijl een ander het de normaalste zaak van de wereld vindt. Soms moet ik de ander dus bewust maken dat het voor mij net even anders werkt.
Wat toevoegen
Het is dus niet zo dat ik niet steeds iets meer aan mijn leven kan toevoegen, maar het heeft tijd en aandacht nodig. Aan de ene kant moet ik het rustig opbouwen, zodat ik genoeg energie heb om al het andere ook te blijven doen. Aan de andere kant moet ik dat wat ik toevoeg wel vaak genoeg doen om mij er comfortabel genoeg bij te voelen. Doe ik het namelijk niet vaak genoeg dan is elke keer weer de eerste keer. En elke eerste keer kost heel veel energie. Vooral vanwege de spanning en prikkels die dat met zich mee brengt.
Pieken en dalen
Toch is het allemaal niet zo zwart wit en echte balans bestaat niet. Je hebt altijd pieken en dalen. Waar het om gaat is dat je genoeg tijd hebt om van zowel de pieken als dalen te herstellen, zodat je genoeg over hebt voor het volgende moment. Dit is een strijd die bijna dagelijks door mij gevoerd wordt. Gelukkig wel een strijd waarin ik inmiddels mijn weg heb gevonden. Door te schrijven, aan te geven wat ik nodig heb en het gebruik van trucjes, herstel ik veel sneller.
Verschillende fases
Toch zitten er in het herstellen ook meerder fases. Vergis je niet. Ik herstel nu makkelijker, doordat ik weet wat ik nodig heb. Zo kan ik heel goed zo’n dag doorkomen. Toch is dit op de lange termijn anders. Zou ik namelijk een aantal dagen achter elkaar zoiets plannen dan zal het wel degelijk zijn sporen nalaten. Met andere woorden ik herstel vrij snel en prima van de bijzondere dag, om de volgende dagen mijn normale gang van zaken weer op te pakken, maar veel van dit soort dingen in een korte periode zullen ervoor zorgen dat ik niet meer goed genoeg kan herstellen op de lange termijn. Dit gaat dan ten koste van mijn normale dagelijkse dingen. Dat resulteert dan weer in mij slecht voelen over mijzelf en zal mij nog minder productief maken. Ik ben blij dat dit mij eigenlijk vrijwel nooit meer overkomt, omdat ik alles wat ik geleerd heb toepas om dit te voorkomen.
Met kleine stapjes, zelfkennis en de juiste verdeling van je energie boek je de meeste vooruitgang. Tenminste, zo werkt het voor mij.
Reactie plaatsen
Reacties
Weer een mooi blog over je energie gebruiken
Mooie duidelijke blog!!!!