Soms is het leven één grote worsteling. Een interessante worsteling, maar een worsteling desalniettemin. Dat ervaar ik telkens weer bij alle nieuwe dingen die ik doe. Dat ik daar overheen stap is elke keer weer een overwinning op mijzelf.
Durf en lef
Om verder te komen in het leven moet je bereid zijn om over je eigen schaduw heen te stappen. Hoop en dromen zijn mooi, maar een plan is beter. Toch werkt een plan alleen als je lef toont en onbekende dingen aan durft te gaan. Mij extreem voorbereiden doe ik altijd al dat is ook erg belangrijk voor mij. Anders kom ik de deur niet eens uit. Door die voorbereiding kan ik doen wat ik nu doe. De autisme ontmoetingsavond houden, een presentatie geven over mijn autisme. Gesprekken aangaan met mensen over autisme of andere dingen die hen bezighoud. Toch heb ik bij dit soort dingen altijd die spanning in mijn buik. Al is mijn hoofd nog zo rustig, die spanning is er. Daar kom ik langzaam doorheen als ik bezig ben, maar het vraagt veel van mij om daar telkens overheen te stappen. Er is durf, lef en zelfvertrouwen voor nodig om ondanks die spanning dingen aan te gaan.
Pijn en moeite
Ik zeg dat mijn hoofd rustig is. Dat is ook zo, maar er gaat wel heel wat aan vooraf. Ik heb namelijk wel gedachten die eruit moeten voor ik rustig ben. Gedachten als: ben ik wel goed genoeg? Heb ik wel de juiste kwaliteiten? Zien anderen in mij wat ik in mijzelf zie? Word ik ondanks mijn autisme wel als volwaardig mens gezien. Die eerste twee vragen hebben met zelfvertrouwen te maken. Ik denk namelijk dat ik voor veel wel goed genoeg ben, maar ik weet ook dat ik nog veel moet leren. En ik heb ook veel kwaliteiten en die wie ik niet heb, kan ik ontwikkelen.
Die laatste twee vragen zijn wat complexer. Om anderen te laten zien wat ik in mijzelf zie, zal ik over mijzelf moeten praten en moeten laten zien wat ik kan. Dit doe ik nu regelmatig op vrijwillige basis. Dus ik zie hier ook geen probleem. Op die laatste vraag is er toch vaak een pijnlijk antwoord. Nee, ik word niet als volwaardig mens gezien. Dat wat ik inbreng is goed genoeg zolang het vrijwillig is. Maar zodra ik meer wil en verwacht, lijkt het erop dat ik ineens weinig waarde heb. Best gek toch?
Je hebt toch een Wajong?
Ik hoor alweer wat mensen denken. Maar Melvin je hebt toch een Wajong? Je hebt een uitkering en dus een inkomen. Wat zit je dan te zeuren. Het is toch goed dat je daarvoor wat terug doet voor de maatschappij? Ja, ik heb een Wajong en dus een uitkering en het inderdaad goed dat ik wat terug doe voor de maatschappij. Je hebt helemaal gelijk.
Ik doe ook veel terug voor de maatschappij. Al het vrijwilligerswerk dat ik heb gedaan en nog steeds doe is daar bewijs van. Zelfs dit blog is een bijdrage aan de maatschappij. Ik heb door alles wat ik doe en heb gedaan veel kwaliteiten ontwikkelt. Dat ik de behoefte heb om een stap verder te gaan en nu ook naast de maatschappij echt aan mijzelf begin te denken, is niet meer dan logisch. Heb ik autisme en zitten er haken en ogen aan met mij samenwerken? Jazeker, die zijn er, maar dat wil niet zeggen dat ik niet kan groeien binnen een functie en dus (uiteindelijk) betaald mag worden voor dat wat ik doe. Zal ik anders opgeleid/getraind moeten worden dan iemand zonder autisme? Jazeker, ook dat is een feit. Ik ontwikkel mij anders dus vergt dat ook een andere aanpak/investering vanuit werkgevers. Mijn Wajong kan hierin zelfs helpend zijn om dit voor elkaar te krijgen.
Ik ben niet minder
Dit alles wil alleen niet zeggen dat ik minder ben dan ieder ander mens. Gek genoeg wordt dit gevoel nog maar al te vaak wel gecreëerd. Er lijken ook zo weinig betaalde mogelijkheden te liggen voor mij, gewoon, omdat ik ‘anders’ ben. “O ja, autisme is natuurlijk ook dood eng,” zei hij sarcastisch. Ik snap dat veel mensen met autisme niet eens zeggen dat ze het hebben. Uit angst om in een negatief daglicht te komen te staan. Ik doe dat niet langer. Ik ben trots op de kwaliteiten die mijn autisme met zich mee brengt. Ik ben trots dat ik weet waar ik voor moet waken. Ik ben trots dat ik opkom voor mijzelf.
Het is tijd om de wereld te laten zien dat autisme zoveel meer is als een beperking, vervelende bagage en een hoop aanpassen op de werkvloer. Wat autisme is dat lees je niet in een boek. Daar kom je pas achter als je in gesprek gaat met de persoon. Elk mens en dus ook elke autist is anders.
Tekst gaat verder onder de afbeelding.
Voet tussen de deur
Ik probeer een voet tussen de deur te krijgen binnen de welzijnssector. Hier ligt mijn hart. Vooral hoe er nog al te vaak omgegaan wordt met mensen met autisme doet mij pijn. Ik zie dat kleine problemen niet serieus genomen worden. Zo worden kleine problemen groot en voor je het weet verlies je iemand die zo waardevol kan zijn voor de maatschappij. Alleen maar, omdat diegene een kleine hulpvraag had die blijft liggen.
Ik heb het bij mijzelf gezien. Het heeft niet voor niets ruim 15 jaar geduurd voor ik zelf op dit punt kwam. Dat is veel te lang. Een hoop potentieel is blijven liggen en die jaren haal ik niet meer in. Maar die jaren kan ik wel inzetten, zodat een ander er niet zolang over hoeft te doen. Er wordt in mijn optiek nog veel te huiverig gedacht over het werken met ervaringsdeskundigen. Al helemaal als ze wel de ervaring en het niveau hebben, maar niet de juiste papieren. Wederom gaat er ook zo, veel potentieel verloren. Ik heb over veel dingen heen moeten stappen. Ik heb veel durf en lef moeten tonen. Ik heb mij met pijn en moeite naar dit moment geknokt. Wanneer gaan bedrijven ook zien dat er veel potentieel voor het oprapen ligt? Het enige wat er moet gebeuren is dat ook zij eens een beetje durf en lef gaan tonen.
Een open sollicitatie
Is dit blog een open sollicitatie? Jazeker! Zin in een gesprek bij jou op kantoor, de bakker om de hoek of van mij part bij mij thuis? Mijn koffie smaakt ook prima! Ja, de welzijnssector is waar mijn hart ligt, maar ik sta ook open voor andere mogelijkheden. Wie weet maakt mijn hart ook wel een sprongetje voor jouw bedrijf. Wil je mijn cv inzien en meer van mij weten? Stuur mij dan een bericht.
Dit kan via: https://www.stautistisch.nl/contact, via mijn LinkedIn https://www.linkedin.com/in/melvin-penterman-b2492b96/ of via de facebookpagina van Stautistisch.
Reactie plaatsen
Reacties
Wat ben jij toch ontzettend goed bezig, ga zo door ben trots op jou
Prachtige blog ben trots op jou !!
Een goed blog. In de zorg is behoefte aan ervaringsdeskundigen met autisme. Je kunt het uit een boekje leren, maar uiteindelijk zijn ervaringsdeskundigen veel belangrijker, omdat ze zichzelf goed kunnen herkennen in andere mensen met autisme.
Mijn doel is ooit ook om mijn ervaringen te delen met andere mensen met autisme. Samen kom je vooruit.