Praten is begrijpen

Zonder inhoud
Ik had er in het verleden nog weleens moeite mee dat ik niet begrepen werd. Ik vond sommige dingen logisch terwijl het dat voor de ander niet hoeft te zijn. Meer dan eens werd ik boos, omdat ik onbegrip voelde. Er werd mij gevraagd om iets voor iemand te doen terwijl ik al met wat anders bezig was. Ik dacht: je kan toch zien dat ik bezig ben. Ik doe het wel wanneer het mij uitkomt. Of nu even niet, want ik ben druk met andere dingen. Ja, dat kan wel, maar over 10 minuutjes. Het bleef dan ook bij denken, waardoor ik in mijn reactie boosheid, felheid en frustratie uitte. Je kan toch wel zien dat ik bezig ben en het mij niet uitkomt.

Wat blijkt, dat kan je dus meestal niet zien en soms is de ene taak belangrijker dan de andere. Ik had dus in principe wel de juiste gedachten over de situatie. Ik ben druk dus het komt mij even niet uit, maar die gedachten moest ik uitspreken. Toen ik dat begon te doen ontstonden er gesprekken. Wanneer komt het je wel uit? Het heeft geen haast, maar ik zou graag willen dat je het voor mij doet. Zo kan ik het inpassen waar het mij uitkomt of mijn prioriteiten veranderen indien nodig. Ik werd niet boos meer, want ik creëerde begrip door duidelijkheid te geven met mijn woorden.

Al die boosheid en frustratie die ik richtte op de andere persoon had ik dus beter op mijzelf kunnen richten, want ik was niet duidelijk. Hoe kan ik dan begrip van de ander verwachten? Hoe kunnen we samen tot een oplossing komen als ik dat niet uit? Je raad het antwoord al. Juist, niet dus!

Er gaat veel mis
Bij elke relatie in je leven is er sprake van communicatie. Natuurlijk op verschillende manieren, maar dat neemt niet weg dat het overal aanwezig zou moeten zijn. Zonder, leid je als mens een eenzaam bestaan en kom je nergens verder. Toch gaan er nog een hele hoop dingen mis. Kijk nog maar eens naar het stuk dat ik over mijzelf schreef. Ik deed en doe soms nog dingen verkeerd in de communicatie. Maar het besef hebben dat je het zelf beter kan doen is al een goed begin. Want hoe vaak zeggen we wel niet dat mensen iets verkeerd doen of dat ze hun gedrag moeten veranderen? En dan zonder uit te leggen wat we vinden dat er verkeerd gaat of wat wij graag anders zouden zien. Of sterker nog, zonder te vragen waar het gedrag vandaan komt. Daarbij is het ook heel makkelijk om te zeggen dat iemand moet veranderen, maar als je dan niet uit kan leggen waarom je dat vindt of waar jij je aan stoort, dan houdt dat argument natuurlijk geen stand. In zo’n geval kan je eerst beter eens naar jezelf kijken. Zoiets zeggen zonder uitleg is gewoon modder gooien om het modder gooien.

Uit de emotie
Ik begrijp dat zulke dingen weleens vanuit emotie gezegd worden. Iets dat ik geleerd heb is dat in welke emotie jij je ook bevind, het lastig wordt om goed te kunnen communiceren. Je denkt namelijk minder helder na. Ik heb dat ook, omdat mijn hoofd snel vol raakt wanneer ik in een verhitte discussie terecht kom. Op zo’n moment moet ik afstand nemen van het gesprek, want het is dan eigenlijk al geen gesprek meer. De ander wil zijn gelijk en ik wil mijn gelijk. Op het moment dat ik mij uit de situatie haal, doe ik dat, zodat ik er op een neutraal moment op terug kan komen. Wanneer beide partijen weer neutraal zijn, kan je namelijk wel een gesprek voeren. Vaak kom je er dan achter dat het niet zo groot is dan het op dat moment voelde.

Jezelf weghalen uit de situatie en dus uit de emotie(s) werkt heel goed. Ik zeg ook weleens tegen Natalie: “Laten we het er vanavond of morgen even op terug komen.” Ook mijn vader schiet weleens hoog in de emotie als hij het niet met je eens is of de dingen anders ziet. Dan reageert hij heftig. Ik laat hem dan ook afkoelen en zorg ervoor dat ik ook rustig ben. Vervolgens gaan wij het gesprek aan om te kijken wat er misging. Dit vereist soms een hoop geduld. Het vraagt veel om niet direct je eigen emoties op tafel te gooien en heftig terug te reageren. Maar ik weet dat het alternatief rust brengt. Dus kies ik ervoor om het af te laten koelen en er later op terug te komen. Dit soort ‘kleine’ dingen hebben wonderen verricht voor mijn omgang met de mensen om mij heen.

Mijzelf leren verwoorden en mijzelf de tijd geven, zorgt ervoor dat anderen ook rustiger hun verhaal kunnen doen. Dingen roepen om het roepen zonder argumenten of reageren uit pure emotie zijn nutteloos wanneer je een goede relatie wilt opbouwen. Communicatie, begrip tonen, de tijd geven en neutraal de dingen ingaan, werken veel beter. Tenminste, voor mij. Wie weet helpt dit jou ook. Laat het mij weten in een reactie hier op de website of op mijn socials. Ik hoor graag hoe jij hierin staat!