Afgelopen zondag zijn we een dagje naar Rotterdam geweest. Het was een leuke dag, maar ook een vermoeiende dag met veel prikkels en spannende nieuwe dingen.
De keuze
Ik zal beginnen bij het begin en dat was natuurlijk al maanden terug. De vraag van mijn zus Femke of ik mee zou willen naar Rotterdam. Femke had namelijk met mijn vrouw Natalie afgesproken naar Ahoy te gaan voor het afscheidsconcert van Nick en Simon. Stan de verloofde van mijn zus zou voor chauffeur spelen en moest zich anders alleen zien te vermaken in Rotterdam.
De keuze was voor mij niet makkelijk. In het verleden had ik gelijk nee gezegd. Teveel prikkels, te ver weg, ik zal het niet leuk vinden en ik zal niet gezellig zijn. Vandaag de dag maak ik mijn keuze toch net even anders. Ik heb er even over nagedacht en besproken wat ik nodig heb om mee te gaan.
Waarop is mijn keuze gebaseerd
Ik vertelde dat ik graag wil dat iemand anders rijd. Autorijden vergt namelijk een hoop concentratie en kost daarmee een hoop energie. Energie die ik dan niet over zou hebben voor de rest van de dag. Stan die zou al rijden dus dit was al geen probleem, maar ik vond het belangrijk om aan te geven. Ik vroeg ook of alles door een ander betaald kon worden, om het dan later met een tikkie weer te verrekenen. Dit om zoveel mogelijk contact momenten te vermijden. Dit vergt namelijk ook een hoop energie. Het is niet dat ik die dingen niet zelf kan of doe, maar in dit geval helpt het enorm als ik daar niet over na moet denken. Toen iedereen dit prima vond, heb ik besloten om ja te zeggen en mee te gaan.
De heenreis
Ik hoefde niet te rijden dit deed Stan zoals ik al zei, want twee uur achter het stuur is gewoon te lang voor mij. Zo’n afstand zou al mijn energie wegvreten. Er ging wel wat mis tijdens de heenreis. De navigatie stond namelijk ingesteld om snelwegen te vermijden en zo reden we door allerlei plaatsen en binnen weggetjes. Voor mij is dit niet zo’n punt. Ik vind het zelfs wel prettig, maar Femke vind het spannend in de auto. Ze heeft het er niet zo op.
Iedereen kon merken dat ze erg gestrest was en dit werd pas beter toen we waren gestopt en de navigatie hadden aangepast. Op de snelweg kreeg ze weer de gewoonlijke praatjes die ze altijd heeft. Voor mij was het even vervelend, omdat mijn hoofd vol begon te raken van haar stress. Gelukkig was het laatste uur van de reis erg rustig en zo kregen we beiden weer wat energie terug en konden we elkaar zelfs een beetje plagen.
Rotterdam
Toen we in Rotterdam waren aangekomen gingen we eerst een plek zoeken om te gaan eten. We vonden een leuk tentje waar ze burgers en friet verkochten. Ik nam natuurlijk een dubbele burger, omdat ik er nog van moet groeien. Daarna splitsten wij onze wegen. Natalie en Femke gingen naar Ahoy voor het afscheidsconcert van Nick en Simon en ik ging met Stan naar de film John Wick 4. Het was erg druk in Rotterdam dat is natuurlijk altijd zo, maar nu was het extra druk, omdat Feyenoord thuis moest voetballen en dat concert in Ahoy er was. Wonder boven wonder vonden we toch nog een parkeerplek vlakbij de bioscoop.
Een spektakel
Stan en ik hadden nog bijna een uur voordat de film begon. We hebben gezellig gekletst over van alles en nog wat. Een kwartiertje voor de film begon zijn we naar binnen gegaan. We moesten allebei naar het toilet, maar besloten als stoere mannen die we zijn wel in de pauze te gaan. Die pauze kwam er niet en we moesten het dus drie uur ophouden. Oops! De film was een bloederig spektakel met hier en daar een vleugje humor. We hebben ervan genoten.
De terugreis
Na de film hebben we de dames opgepikt op een afgesproken punt. We wisten namelijk al dat de film langer duurde dan het concert dus dit kwam mooi uit. Ik besloot voorin te blijven zitten, omdat ik dacht dat dit Femke zou helpen. Zo ziet ze minder van wat er op de weg gebeurt. Dit hielp en ze wil nu voortaan altijd achterin zitten als ik er ook bij ben. Tijdens de terugreis hebben we met zijn allen gezellig gekletst over de dag. Om 2 uur ’s nachts waren we allemaal weer thuis en zijn we moe en voldaan onder de wol gekropen.
Reactie plaatsen
Reacties
Op de heenreis na was het een hele fijne en leuke dag!
Hallo,
Wat geweldig dat je een blog bent gaan schrijven en zo jezelf kunt uiten. Je schrijft op een leuke en interessante manier. Ik blijf geboeid. Ik werk als leerling- en docentondersteuner in het voortgezet onderwijs en heb veel met autistische leerlingen te maken. Ik coach ze en dat geeft me veel voldoening. Daarnaast heb ik een zoon van 15 met autisme. Ik ben dus ook een ervaringsdeskundige. Maak van je kracht je beroep. Dat zal je goed doen.
Hartelijke groeten van Ellis
Hallo Ellis,
Bedankt voor de lieve woorden. Ik waardeer ze enorm! Het geeft een goed gevoel dat je met de ervaring die je hebt anderen kunt ondersteunen. Ik wil daar dan ook zeker mijn beroep van maken. Om zo met mijn autisme een bijdrage te hebben aan anderen die het nodig hebben. Ik doe dat al een beetje met mijn blog, maar het is echt tijd voor die volgende stap.
Fijn dat je mijn manier van schrijven leuk en interessant vindt. Nogmaals bedankt voor de lieve woorden.
Groetjes,
Melvin Penterman/Stautistisch