De Lochemse Berg

Wandelen
De herfst is één van de mooiste tijden van het jaar. Met alle prachtige kleuren om je heen. Een blad dat in je gezicht waait tijdens het wandelen. En alle modder zo glibberig dat je uitglijd en met je billen in de drek beland. Ja, herfst is prachtig. Ik schiet dan ook geregeld mooie plaatjes van paddenstoelen en de natuur.

Ik heb ook direct ja gezegd toen Femke mij vroeg om te gaan wandelen op de Lochemse Berg. Ik had hier een tijdje terug al eens eerder gewandeld en ik vond het een mooie wandeling. Uitdagend door het hoogteverschil, maar kort genoeg om echt te kunnen genieten. De route begon met een steil stuk omhoog. Mijn zus en ik waren dan ook direct warm en ingelopen voor de rest van de wandeling. Ik vond het wel grappig toen ze halverwege het steile stuk begon te klagen en zei: “Wie heeft deze route nou weer uitgezocht.” Waarop ik lachend antwoordde: “Euhm, JIJ!”

Belvedère
Een stukje verderop kwamen we bij de uitzichttoren Belvedère. Deze toren staat op het hoogste punt van de Lochemse Berg. Een mooi plaatje zo tussen alle bomen. Na een paar foto’s liepen mijn zus en ik verder. Op ongeveer de helft van onze wandeling kwamen we in een naaldbos terecht. Mijn zus zei: “Mel moet je ruiken, die heerlijke geur van het naaldbos.” Ik haalde mijn schouders op, stak mijn armen demonstratief in mijn zij en antwoordde: “Fem, ik geloof je helemaal, maar ik ruik niks door mijn verkoudheid.” Gelukkig ken ik de geur en kan ik mij er wel een voorstelling van maken.

Een maffe broer
Tegen het eind van ons rondje kwamen we weer op de Lochemse Berg. Als een klein kind huppelde ik door de bladeren en schopte ik wat takjes aan de kant. Femke schoot door dit tafereel in de lach. “Wat ben je toch een maffe broer” zei ze tegen mij. “Je zou maar zo’n broer hebben. O, wacht eens even. Die heb je ook!” Zei ik, terwijl ik hard mee begon te lachen.

Toen we na de wandeling terug kwamen bij de auto waren er mensen bezig met een teambuildingsactiviteit. Ze waren aan het schapen drijven. Het zag er leuk en grappig uit. De menen hadden er ook veel plezier in. Tenminste dat vernam ik wel door al het gelach en de dingen die er mis gingen. Lachend reden Femke en ik terug naar haar huis. Daar hebben we onder het genot van een kop koffie onze gezellige middag samen afgesloten.

Autorijden
Ik vond het mooi dat ik zo kon genieten van deze middag. Dat had ik niet verwacht, omdat ik zelf moest rijden. Mijn zus heeft geen rijbewijs en het was te ver om vanaf haar huis naar de route te lopen. Ik heb natuurlijk mijn rijbewijs niet cadeau gekregen, maar ik vind het altijd wel spannend. Het is lastig in te schatten hoe vol mijn hoofd is na de autorit. Dat viel gelukkig mee. Ik had er bijna geen last van. Al was mijn hoofd na de terugreis iets voller dan normaal. Wel ben ik best trots op mijzelf dat ik mij hier niet door tegen heb laten houden. Soms brengt een ‘klein’ offer je een hele leuke uitkomst!