Feestvreugde

Keuzestress
Door de onderlinge verhoudingen binnen mijn familie kan ik niet iedereen tegelijk uitnodigen. Dit leverde mij in het verleden een hoop stress op, want wie laat ik ’s avonds en wie laat ik ’s middags komen. Daar was ik zo klaar mee dat ik een keer iedereen tegelijk heb uitgenodigd. Dit werd niet goed ontvangen. Dat is niet gek natuurlijk, maar ik wou op mijn verjaardag zelf bepalen. Het is wel bij alleen deze ene keer gebleven. Daarna heb ik gezegd dat ik mijn verjaardag niet meer vier.

Sindsdien vragen mensen zelf of ze even op de koffie mogen komen voor mijn verjaardag. Zo vier ik het niet echt, maar zijn mijn verjaardag en de dagen daaromheen erg gezellig. Zo heb ik bepaald hoe ik het wil, maar bepaald iedereen zelf of ze even willen komen. Ik kan dan weer bepalen wanneer. Het voelt een stuk spontaner en een stuk echter. Geen scheve gezichten en alleen maar gezelligheid. De keuzestress is weg en iedereen is tevreden inclusief ikzelf.

Fijne gesprekken
Gisteren middag kwamen Nienke, Christiaan en mijn vader op bezoek. We hadden fijne gesprekken en er werd veel gelachen. Vlak daarvoor was de oma van Natalie ook even bij ons geweest. Ze is alleen een beetje doof en ik moest heel hard praten om een gesprek met haar te voeren. Dit ging wat stroef, maar het was leuk dat ze er even was. Tegen het eind van de middag kwam mijn schoonmoeder ook nog even. Ze had een heel leuk kaartje gemaakt met een boek en computerscherm. Op dat boek en het scherm stond ‘mijn verhaal.’ Heel toepasselijk, omdat ik zoveel schrijf op mijn blog en aan een boek over mijzelf werk.

De middag was zo voorbij. Ik heb nog snel even wat soep met brood naar binnen gewerkt, voordat mijn zus en haar verloofde op bezoek kwamen. Met hun had ik een zeer diepgaand gesprek over het spreken in en voor een groep. Er komen een aantal van dit soort gesprekken aan. Wanneer ik daar meer van weet zal ik daar over schrijven. Ook de avond was zo voorbij en had ik zonder het te vieren toch mijn verjaardag gevierd.

Kasteel Ruurlo
Vanochtend heb ik zoals zo vaak samen met Nienke en mijn vader gewandeld. Een mooie paddenstoelrijke route rond het kasteel in Ruurlo. Dit keer had Nienke haar camera bij zich en zo schoot zij allemaal prachtige plaatjes. Natuurlijk kon ik het niet laten om samen met mijn vader te ouwehoeren en gekkigheid uit te halen. Bekijk de foto’s hieronder en oordeel zelf. Dit weekend was echt top en deze wandeling sloot het heel prettig voor mij af. 

Iedereen nog een hele fijn zondag gewenst!