De kerstdagen zitten erop en we hobbelen rustig richting het einde van het jaar. Daarom vind ik het tijd om even stil te staan bij het afgelopen jaar. Wat ging er goed en wat niet? Welke lessen heb ik hier uit gehaald?
Mijn blog
Op 22 januari plaatste ik mijn eerste blog. Om meer van mijzelf met jullie te delen. Om te laten zien dat autisme anders is als het standaard beeld wat mensen er ook vandaag de dag nog van hebben. Wat velen van jullie niet weten is dat ik al eerder een blog heb gehad. Die kwam helaas te vroeg. Ik was er niet klaar voor om mijzelf aan de wereld te laten zien. Maar nu dus gelukkig wel. Ik zie dat een persoonlijke boodschap en het persoonlijke verhaal steeds belangrijker worden.
Ik zie ook dat het verhaal van de één de ander enorm kan helpen. Zo heeft ook mijn verhaal al een aantal mensen geholpen. Ik ben daar erg blij mee. Ik leer veel van de interactie die er soms door mijn blog ontstaat over mijn eigen manier van denken en doen. Daar ben ik iedereen die mijn blog leest en met mij het gesprek aangaat enorm dankbaar voor. Ik heb geleerd dat ik mijn angsten, pijn en verdriet vrij kan delen. Dat ik niet de enige ben die soms worstelt met dingen die gebeuren in het leven. Ik heb geleerd dat anderen en ik zelf er juist baat bij hebben dat ik ze deel. Maar laat ik de mooie momenten zeker niet vergeten, want die zijn juist nog mooier nu ik zoveel deel met iedereen.
Vrijwilligerswerk
Dit jaar heb ik mij vrijwillig ingezet voor Humanitas, ’t Haarhoes, de Dorpskamer en Voormekaar team. Bij een aantal ben ik gestopt, omdat ik niet alles tegelijk kan doen en ik mij meer op het gebied van autisme wil richten. Met mijn inzet heb ik anderen geholpen met uiteenlopende vraagstukken. Ik ben er dit jaar dan ook echt achter gekomen dat dit is wat ik leuk vind om te doen. Ik heb veel geleerd van alle verschillende taken die ik had en waarvan ik sommige nog steeds uitvoer. Het allerleukste vind ik om het persoonlijke gesprek aan te gaan. Wat gaat erin de ander om en hoe kan ik mijn ervaring gebruiken om de ander te helpen met zijn vragen en worstelingen.
Wel ben ik momenteel bezig met onderzoeken waar de grens ligt tussen vrijwilligerswerk en betaald werk. Ik vind namelijk zoals jullie weten dat ik best af en toe recht heb op meer. Ik spreek dit ook steeds meer uit, omdat de dingen die ik doe waardevol zijn voor zoveel anderen. Hoe mooi zou het zijn als ik anderen nog steeds zo help als ik al doe en er zelf ook een beter leven voor mij mee creëer? Dat zou echt fantastisch zijn. Dit mag ook best genoemd worden vind ik. Natuurlijk zijn ervaring opdoen en dingen leren belangrijk, maar dat doen mensen ook op hun werk waar ze gewoon voor betaald worden. Als je baas tegen jou zou zeggen dat je voortaan twee maanden moest komen werken in het kader van een stukje ontwikkeling en er niks voor kreeg, dan zou je ook zeggen dat je dat niet ging doen. Ik heb mij ook heel lang ontwikkeld en ik deel die kennis en ervaring nu. Daar mag dus best iets tegenover staan.
School
Ja, dit onderwerp mag natuurlijk niet ontbreken. Het begon allemaal zo hoopvol. Met het idee dat ik alles kon gebruiken wat ik geleerd heb om het nu wel te laten slagen. Helaas is het mij niet gelukt. De prikkels en spanning waren ondragelijk voor mij. Ik heb er alles aan gedaan. Ik heb mij extreem goed voorbereid, de juiste gesprekken gevoerd, de route gepland naar school, het schoolgebouw verkend voor ik er moest zijn en kenbaar gemaakt dat ik autisme heb aan de klas en leraren. Helaas mocht dat allemaal niet baten, want het vergt gewoon teveel van mij.
Wel heb ik hier mijn persoonlijke groei echt kunnen zien. Ondanks alle prikkels, spanning en mijn volgelopen hoofd. Ik heb gewoon gesprekken gevoerd met klasgenoten en meegedaan met oefeningen. Ik heb mij op een zeer nette en professionele manier door deze dag geloodst. Ik heb daarna gepraat over mijn gevoelens en gedachten met familie. Ik heb geschreven over de eerste schooldag om het nog beter te kunnen verwerken. Ik heb de volgende dag direct actie ondernomen om op een correcte manier alles te annuleren. Ik ben trots dat ik nu zover ben gekomen dat ik dit allemaal kan. Dat ik bij mijzelf ben gebleven en het heb aangedurfd om het weer te proberen, ondanks dat het heel wat jaren geleden een enorme impact op mij had dat het toen misging.
Mijn waarde
Mijn manier van ontwikkelen is net zo waardevol als een papiertje halen voor het één of het ander. Ik kom er wel. Ik zal alleen zoals altijd de moeilijke (maar zo leerzame) weg moeten bewandelen. Moeten strijden om mijn waarde aan deze maatschappij te laten zien. Gelukkig zijn er mensen die het beginnen te zien. Ik voorzie een heel goed 2024 voor mij en mijn omgeving, waarin ik van nog meer waarde zal zijn voor mensen met autisme en hun naasten. Maar hier aankomende zondag in het laatste blog van 2023 meer over.
Mijn caviavriend Woody
Kerst
Kerstavond waren wij gezellig bij de oma van Natalie met de hele familie. Eerste kerstdag kwam mijn vader bij ons tegen het einde van de middag en hebben we samen gekookt en lekker gegeten. Daarna hebben we gepraat tot een uur of 11 ‘s avonds. Tweede kerstdag zijn Natalie en ik bij haar ouders geweest. Vanaf een uur of 5 tot ’s avonds laat. Alle dagen waren erg fijn en gezellig, maar toch ben ik er niet moe van. Dit komt door de rust die Natalie en ik hebben ingebouwd. ’s Ochtends en een deel van de middag hadden we namelijk niks en zo konden we weer genoeg energie opbouwen voor de gezelligheid later op de dag. Mijn tip is dan ook om op zulke dagen je eigen rust moment in te bouwen. Op een manier die voor jou werkt.
Dan rest mij nog de vraag. Hebben jullie een fijne kerst gehad? Met warmte, liefde, familie, vrienden en gezelligheid. Of heb je het dit jaar wat rustiger gehouden? Wat je ook gedaan hebt, ik hoop dat je het fijn hebt gehad.
Reactie plaatsen
Reacties