Vooruitblik op 2024

  Blijven helpen
In het verleden was ik bang om dingen van mijzelf te delen. Bang voor wat een ander ervan kon vinden. Daarom deelde ik ook niets. Alles bleef binnen mijzelf. Totdat er iets knapte en ik ontplofte. Alle zooi kwam er ineens uit. Ik heb geleerd dat dit niet werkt. Om te voorkomen dat dit zou blijven gebeuren heb ik van alles geprobeerd. Dat ging met vallen en opstaan, maar uiteindelijk heb ik een manier gevonden die bij mij past.

Door te schrijven haal ik alles wat in mijn hoofd zit er weer uit. Ik kan het dan laten rusten. Waar ik dat wil en waar het nodig is kan ik het er weer bij pakken. Dat wat ik heb opgeschreven kan ik ook weer aan anderen laten zien. De ander kan hier dan op reageren en zo ontstaat er een gesprek. Of de ander denkt er ook even over na en komt er later op terug. Schrijven is voor mij het begin van leren praten over mijn gedachten, emoties en gevoelens. Daarover praten kon ik namelijk niet. Terwijl het echt heel belangrijk is voor mijn eigen ontwikkeling.

Dat schrijven is voor mij op nog meer vlakken belangrijk. Door mijn autisme blijft er namelijk veel hangen in dat hoofd van mij. Waardoor ik sneller overprikkeld raak. Die overprikkeling zorgt voor een nog voller hoofd. En dan? Ja, dan ontplof ik dus. Er moest dus een manier komen die mijn hoofd weer minder vol maakt. Dat doet schrijven voor mij. Daarbij komt het grote voordeel dat alles wat ik opschrijf niet verloren gaat, maar toch uit mijn hoofd is. Ik pak regelmatig iets erbij dat ik een tijd terug heb opgeschreven. Dan kan ik er met een heldere blik naar kijken en meer over mijzelf te weten komen. De ontwikkeling die ik heb meegemaakt over de afgelopen 15 jaar bewijst dat dit echt werkt.

Nu ik het leven met autisme iets makkelijker en dragelijker kan maken voor anderen door dit te delen, zie ik ook echt hoe belangrijk deze ontwikkeling is. Niet alleen meer voor mij, maar voor zoveel meer mensen. Ik kan echt iets betekenen voor een ander. Daar geloofde ik vroeger echt niet in. Dat was een sprookje en onmogelijk. Maar nu gebeurt het echt. Steeds een beetje meer. Daar ga ik mij het komende jaar nog meer voor inzetten.

Mijzelf ontwikkelen
Dit gaat hand in hand met dat waar ik al mee bezig ben. Het helpen van anderen door mijn ervaring te delen. Ik merk namelijk dat dit mij nog zoveel verder ontwikkelt. Ik moet tijdens een gesprek mijn eigen gedachten op een rij zien te krijgen, waardoor ik een duidelijk verhaal vertel. Het verschil met schrijven is dat je voor het schrijven veel meer tijd hebt. Je krijgt ook niet direct een antwoord waar je dan weer op wilt reageren. Dus deze gesprekken betekenen net zoveel voor mij als voor de ander. Een stuk ontwikkeling voor ons beiden.

Ik geloof dat mijn ervaring en manier van ontwikkelen heel waardevol zijn. Dit leer je namelijk niet op school uit een boek en er is geen examen voor die je uiteindelijk een diploma geeft. Een diploma zal ik er dan ook nooit voor krijgen. Toch bestudeer ik mijzelf al ruim 15 jaar. Een studie die ook nooit zal eindigen. Mijn eigen gedachten, emoties en gevoelens interesseren mij enorm, sinds ik weet van mijn autisme. Het is ook belangrijk dat ik mijzelf door en door ken, zodat ik niet weer vastloop, ontplof en negatief over mijzelf ga denken. Sterker nog, ik geloof dat elk mens meer over zichzelf te weten zou moeten komen, omdat het goed is voor de eigen ontwikkeling.

Dit alles neemt natuurlijk niet weg dat de maatschappij een diploma wel heel belangrijk vindt. Deels snap ik het wel, want het laat zien dat je het vak bestudeerd hebt en er genoeg van weet om het uit te (mogen) oefenen. Nu weet ik dat een reguliere opleiding absoluut niet bij mij aansluit. Maar ik heb wel al deze ervaring met mijn autisme. Daar zit hem nu dus ook het grote struikelblok. Alle kennis en ervaring die ik heb opgedaan met autisme mag ik wel gebruiken voor het helpen en verbeteren van het leven van anderen, maar ik mag het niet inzetten om er zelf ook iets beter van te worden. Ik zal dus een manier moeten vinden om een diploma te halen die er voor zorgt dat ik als volwaardig wordt gezien. Best gek als je het mij vraagt, maar zo werkt het nou eenmaal.

Ik blijf de gesprekken aangaan en uiteindelijk komt daar wel iets uit. Zodat ik wel serieus genomen word. Niet dat de betaalde krachten waar ik mee samenwerk mij niet serieus nemen hoor. Het tegendeel is waar. Ze leren veel van mijn manier van denken en doen en ik leer veel van hun manier van werken. Daar voel ik wel degelijk wederzijds respect. Het zou alleen mooi zijn dat ik uiteindelijk ook gewoon voor mijn uren betaald word.

Die cursussen waar ik het over gehad heb zijn serieuze opties voor mij. Daarmee kan ik namelijk voor mijzelf beginnen en zouden anderen mij bijvoorbeeld in kunnen huren. Of zou ik gewoon ergens in dienst kunnen waar ze deze cursussen (en mijn ervaring) genoeg vinden om aan de slag te gaan. Ik mag het al vrijwillig dus waarom niet betaald?

Mijn familie
De band die ik met Femke, Stan, Nienke, Christiaan en mijn vader heb opgebouwd de afgelopen jaren wil ik blijven onderhouden. De band met Natalie wordt ook steeds hechter, omdat we elkaar steeds beter begrijpen. Mijn schoonfamilie begrijpt mij ook steeds beter nu ik zoveel over mijzelf loslaat. Daar worden de gesprekken makkelijker en fijner door. Ik vind het belangrijk om energie en tijd te hebben voor mijn familie. Ik heb ze nodig! Natuurlijk kan ik niet voor ze spreken, maar ik zie dat ze mij ook nodig hebben. Ik hoop dat onze band het komende jaar zo blijft en zelfs nog beter wordt. Als dat al kan.

Mijn blog
Wat mijn blog betreft wil ik hetzelfde blijven doen als dit jaar. Ik wil elke woensdag en zondag een blog plaatsen en elke vrijdag een gedicht. Ik ben dankbaar voor iedereen die mijn blog leest, met mij het gesprek aangaat en mijn berichtjes liked en deelt. Het doet mij goed om van jullie te horen en mijn leven met jullie te delen. Bedankt allemaal!

Gewoon zo doorgaan
Ik ben nu echt de juiste weg ingeslagen. Dat wil niet zeggen dat alles mij zal lukken, maar het doet mij goed en geeft mij vertrouwen dat ik bezig ben. Ik wil gewoon vanuit deze nieuwe basis zo doorgaan. Vanuit deze nieuwe basis kan ik mij dan door ontwikkelen en verder groeien in het leven. Laat 2024 dan ook in het teken staan van groei en verdere ontwikkeling. Er staan al een aantal mooie dingen op mijn agenda voor het komende jaar, maar daar lees je wel over wanneer het zover is.

Ik wens iedereen een hele fijne jaarwisseling. Hopelijk wordt 2024 een jaar vol liefde en goede gezondheid. Een jaar zonder al teveel gedoe. Een jaar waarin je alles wat je wilt bereiken ook bereikt. En een jaar waarin je jezelf kan en mag zijn.

Tot volgend jaar allemaal!