Moeite om te doen

Een aan autisme gerelateerd probleem
Dit is zeker iets dat vaker voorkomt bij mensen met autisme. Ik ben hierin zeker niet de enige. Wel kan ik zoals altijd alleen voor mijzelf spreken. Ik noem het ook wel “overdenken.” Je blijft niet alleen hangen in gedachten over het probleem, maar ook of je wel de juiste oplossing bedacht hebt. Ten eerste wil ik gezegd hebben dat jij jezelf het beste kent. Aangezien de oplossing van jou komt, zit je vaak al dichtbij datgene wat voor jou werkt. Ten tweede. Blijf niet met het probleem of de oplossing in je hoofd zitten.

Maar Melvin, hoe doe jij dat dan? Wanneer ik geen tijd heb om na te denken over de oplossing voor een probleem, dan schrijf ik het probleem op. Wanneer ik een oplossing heb, maar geen mogelijkheid om het direct uit te voeren, dan schrijf ik de oplossing op. Zo is het als magie (voor een deel) uit mijn hoofd verdwenen. Dit geeft ruimte, waardoor ik meer energie heb om ook daadwerkelijk mijn bedachte oplossing uit te proberen.

Ik begrijp dat schrijven een handeling is die tijd en energie kost, maar voor mij werkt het super. Het is een kleine stap die voor rust zorgt, zodat ik wel dingen aanpak. Daarbij kan ik dat wat ik heb opgeschreven ook gebruiken in een gesprek. Om er met Natalie of iemand anders over te sparren als ik daar behoefte aan heb. Of om simpelweg duidelijk te maken dat ik hulp nodig heb bij het oplossen van mijn probleem. Kortom, schrijven verricht echt wonderen voor mij.

Wie weet ook wel voor jou? Maar er zijn natuurlijk ook andere manieren om het uit je hoofd te halen. Wie weet kan jij wel heel goed tekenen en illustreer jij je probleem en/of oplossing. Het maakt niet uit hoe je het doet, maar probeer een manier te vinden om het uit je hoofd te halen. Maar wel op een manier die je uiteindelijk aanzet tot actie. Al dat nadenken zorgt er anders alleen maar voor dat kleine dingen heel groot worden. Grote dingen zorgen voor weinig actie, geen oplossingen en een deuk in je zelfvertrouwen. Terwijl jij instaat bent tot zoveel meer!