Design Your Life Symposium

Boven verwachting
Laat ik beginnen te zeggen dat er uiteindelijk meer survey zijn ingeleverd dan ik had verwacht. Ik zeg uiteindelijk, omdat het wat stroef begon. Wat natuurlijk best logisch is. Iedereen moet eerst zijn of haar mening nog vormen. Ik verwachte daarom ook dat er tegen het einde een stroom aan survey binnen zouden komen en zo gebeurde het ook. Ik heb daarom ook heel bewust de (St)autistand verlengd van 16:00 naar 17:00 uur. Om mensen de tijd te geven. Zo kon iedereen bij de afsluitende borrel nog een survey inleveren en/of een praatje maken. Dit bracht het totaal van 3 naar 14 survey. Dit maakte het ondanks dat het een lange zit was meer dan waard. Bedankt allemaal voor jullie gewaardeerde mening.

De ochtend
Mijn vader en ik zijn vroeg vertrokken om op tijd bij het symposium aanwezig te zijn. Helaas zat het verkeer extreem tegen en hebben we de gehele inloop gemist. Gelukkig waren we wel op tijd voor het daadwerkelijke begin. Ik was zeer gespannen voor het symposium en die spanning hield een tijdje aan gedurende het ochtendprogramma. Dit uit zich vooral in mijn buik. Mijn hoofd was wel kalm, omdat ik alles goed had voorbereid. Helaas ging er nog wel wat mis in de organisatie. Er werd namelijk gezegd dat ik bij de eerste pauze al aanwezig zou zijn bij de (St)autistand, maar de afspraak was dat ik er vanaf half 1 zou zijn. Na een kort overleg met Niels heeft hij mij laten zien waar de stand zich bevond. Ik heb toen het besluit genomen om er toch gewoon al te gaan zitten bij de eerste pauze. Een onverwachte verandering waar ik goed mee om ben gesprongen. Wel kon ik echt aan mijzelf merken dat ik er een beetje door uit mijn doen was.

Tekst gaat verder onder de afbeelding

Survey resultaten
Er kwamen mensen om uiteenlopende redenen naar het symposium. Er waren natuurlijk mensen van de UT en de HAN die jaren aan DYL gewerkt hebben. Er waren mensen die beroepsmatige interesse hadden. Er waren mensen die gewoon wilden netwerken. Er waren docenten en leerlingen van verschillende takken in de zorg en welzijn. Mensen die mee hebben gedaan aan de toolkit. Laat ik ook de finalisten van de Autvinder wedstrijd niet vergeten. En als laatste mijn vader en ik die er waren als de (St)autistand houders.

Ik vond het mooi om te zien dat er zo’n brede interesse was voor DYL. Vooral ook dat er mensen met autisme en mensen zonder autisme met elkaar in gesprek gingen. Er werden ervaringen uitgewisseld en er werd interesse getoond in en voor elkaar. Deze dag bracht een grote en fijne groep mensen bij elkaar.

Het symposium voldeed voor de meeste mensen aan de verwachtingen. Wel las ik meermaals dat het drukker was dan verwacht. Dit voelde ik zelf ook, vooral tijdens de pauzes. Mensen waren blij met de nieuwe inzichten en contacten. Meermaals werd Sue Fletcher-Watson genoemd om haar zeer boeiende, duidelijke en overzichtelijke presentatie over neurodiversiteit. Het panel gesprek was boeiend en divers. Ik kon mij heel erg herkennen in wat er vertelt werd. De worstelingen met de toolkit, het resultaat of het uitblijven daarvan. Maar wat vooropstond was wat je gedurende het gebruik van de toolkit allemaal over jezelf te weten kwam. Het ging meer om de reis dan de eindbestemming. Iets wat ik persoonlijk ook had bij het gebruik. Het mooie van de toolkit is dat je er op je eigen manier mee kan werken. Je kan starten bij de basis en ontdekken wat heb ik al en wat mis ik nog en dat dan uitwerken in een plan. Maar je kan ook stappen overslaan als je al een idee hebt waar je heen wilt.

Even een kleine notitie voor de organisatie. De tolk was goed te horen in de zaal en dat leidde een aantal mensen waaronder mijzelf af. Dit werd als storend ervaren en daar sluit ik mij bij aan. Verder was het eten en drinken goed verzorgd, de gastvrouw was top, het rekening houden met de prikkelgevoeligheid was ook goed. Er was zelfs een ontprikkelruimte waar gebruik van kon worden gemaakt. De enige echt gevoelige momenten waren wanneer de massa aan mensen in beweging kwam of tijdens de pauzes en de afsluitende borrel. Dat is iets dat hoort gewoon bij zo’n bijeenkomst en dat weet je van tevoren. Die momenten nam iedereen voor lief. 

Veel mensen waren dankbaar. Naar de organisatie toe, naar mij toe en naar elkaar. Ik vond het echt een verbindend symposium. Ik hoop dat de toolkit meer mensen gaat bereiken. Het is namelijk niet alleen een kit om iets uit te vinden, maar ook een kit om jezelf te ontdekken en dat is in mijn ogen van onschatbare waarde!

Tekst gaat verder onder de afbeelding