Wat ik heel goed weet is dat je moeite moet doen om iets te bereiken. Er wordt namelijk gezegd: ”wat je zaait, zal je oogsten.” Dit is zeker waar. Als je geen moeite doet dan kan je ook niks terug verwachten.
Zaaien
Ik ben er in heel wat jaren wel achter gekomen dat ik meer moeite in mijzelf moest gaan steken. Meer moeite in het leren mijzelf te verwoorden. Meer moeite in het kijken naar mijzelf. Wat doe ik? Wat gaat erin mij om? Wat kan ik beter doen? Waar heb ik geen invloed op en waar heb ik dat wel? Een stuk zelfontwikkeling. Wat resulteert in meer zelfvertrouwen. Dat heeft dan als gevolg dat ik mijzelf meer laat zien. Dat ik moeite doe om een onderdeel te zijn van de maatschappij. Ik laat zien welke talenten ik heb, maar mijn valkuilen zijn ook zichtbaar. Dat is iets dat ik volledig accepteer. Ik ben wie ik ben, maar ik leer wel van de dingen die ik anders wil doen. Dat geldt voor ieder mens, autistisch of niet.
Ik probeer waar dat voor mij mogelijk is, contacten te leggen. Vooral met mensen die iets te maken hebben met ASS, maar ook daarbuiten. Ik steek hier moeite, energie en tijd in. Net als in mijn blog en vrijwilligerswerk. Doordat ik dit doe, ontstaan er zo links en rechts kleine openingen. Zo komen er langzaam ook dingen op mij af.
Oogsten
Je zou dus kunnen zeggen dat ik terug krijg wat ik erin heb gestopt. Ja, in een perfecte wereld zou dat zo zijn. Zo werkt het alleen niet in het echte leven. Zonder die moeite die ik erin stop zou het resultaat 0 zijn geweest. Nu krijg ik kleine beetjes terug. Gesprekjes, die weer andere deurtjes op een kier zetten. Soms voelt het alsof je heel veel moet doen om er iets kleins voor terug te krijgen. Sterker nog, dit is ook zo. Niks komt makkelijk aanwaaien. Dit maakt het soms alleen erg lastig om door te gaan, want je ziet niet altijd direct het resultaat. Het vergt een omzetting van je denken. Al die gesprekjes en deurtjes zijn namelijk mogelijkheden tot iets veel groters.
Ik krijg veel informatie en ik geef veel informatie. Ik deel dat wat erin mij omgaat. Mijn ervaring is mijn grote kracht. Mijn doorzettingsvermogen en wilskracht zijn enorm gegroeid over de jaren. Ondanks dat ik klap na klap te verwerken kreeg. Ik ga er dan ook helemaal van uit dat als ik zo doorga, ik wel zal vinden wat ik zoek. Een betaalde baan. Het liefst op het gebied van ASS, want daar ligt mijn kracht. Ik zal geduldig en onderzoekend moeten blijven. Geduldig zijn is niet altijd makkelijk voor me. Gelukkig compenseert mijn onderzoekende houding een hoop. Daardoor ben ik steeds bezig met verschillende dingen om uiteindelijk mijn einddoel te bereiken. Of ja, einddoel? Er blijft altijd wel iets te willen natuurlijk.
Tekst gaat verder onder de afbeelding
De balans
Ik ben van mening dat er momenteel geen goede balans is in de maatschappij. Er wordt veel van je verwacht. Buiten werk en/of opleiding om. Laat staan binnen werk en/of opleiding. Je moet alles kunnen en het liefst ook direct. Zelf als we je het niet of nauwelijks hebben laten zien. Er hangt een gigantische prestatie druk. Wat ik schrikbarend vind is dat er binnen de zorg en welzijn soms gekeken wordt naar kwantiteit in plaats van kwaliteit. Het gaat om de aantallen en niet om wat het doet voor de cliënt.
Daarbij worden sommige mensen gewoon weggeduwd. Jou klachten/problemen zijn niet ernstig genoeg dus kunnen we niks voor je betekenen. Er wordt heel wat afgeschoven richting vrijwilligers. Iets dat niet eerlijk is voor de vrijwilliger, maar ook niet voor de cliënt. Ik heb dit van dichtbij meegemaakt. Ik kan ook zeker wat betekenen voor mensen met autisme die niet in aanmerking komen voor vergaande psychologische hulp, maar die wel ondersteuning nodig hebben bij bepaalde andere problemen. Maar, dit kan maar tot op zekere hoogte vrijwillig. Dit is zoals ik al zei niet eerlijk voor beide partijen. Ja, ik kan helpen met mijn ervaringsdeskundigheid. Die zet ik nu ook al in. Ik vervul hiermee een rol die alles behalve vrijwilligerswerk is. Ik doe het, omdat het mij aan het hart gaat, maar het zou betaald moeten worden. Daarbij mag er ook gekeken worden naar bepaalde trainingen en cursussen, zodat ik bij bijzondere situaties beter weet wat ik moet doen. Bijvoorbeeld als iemand agressief is etc. Een stuk bescherming voor mij en de cliënt.
Wel vind ik dat ervaringsdeskundigheid zwaar wordt onderschat. Ik draag al een hele hoop bij, maar ik wordt zonder papiertje niet serieus genoeg genomen om betaald aan de slag te kunnen. Dit blijft voor mij een beladen onderwerp. Ik maak mijzelf heel zichtbaar, maar ik lijk wel onzichtbaar voor de wereld om mij heen. Ik zal er ook op blijven hameren tot er ooit verandering in komt. Tot die tijd blijf ik mijn eigen kansen creëren en van mij afbijten waar nodig. Gelukkig zie ik ook hier en daar wel mensen die mijn waarde zien. Mensen die wel de waarde erkennen van ervaringsdeskundigheid. Nu moet dit alleen nog terecht komen bij de mensen die de echte beslissingen nemen. Ik strijd voor mijzelf en voor iedereen die in hetzelfde schuitje zit. Ik blijf positief en hoopvol!
Reactie plaatsen
Reacties
Schitterende blog je geeft precies aan waar de schoen wringt !!!
Een blog met strijdlust, je hebt al veel gedaan voor jezelf en anderen om het bespreekbaar te maken. Je vecht door totdat ........ je weet wat je wilt en jij komt er wel.