Nederlands Openluchtmuseum

Een stukje geschiedenis
Rond 11 uur kwamen we bij het museum aan. Toen we binnenstapten in het eerste gebouw kreeg ik niet het idee dat ik in het verleden stapte. Een modern gebouw met een winkeltje en een restaurant. Na een kleine plaspauze voor Femke, omdat de kleine op haar blaas zat te drukken, gingen we naar buiten aan de andere kant van het gebouw. Buiten zag ik een trambaan en links een aantal oude boerderij gebouwen. We besloten dan ook om richting de boerderijtjes te gaan.

Op het moment dat ik zo’n boerderij binnenstap waan ik mij wel in het verleden. De oude tegeltjes en stijl, maar vooral de bedstee in de buurt van het fornuis. Ik vond het erg bijzonder om te zien. Ook alle oude gereedschappen die gebruikt werden fascineerden mij. Er stond een kruiwagen geheel van hout. Een erg mooi stuk handwerk. Net als de spijlen van de karren die allemaal mooie vormen hadden. Wel moet ik zeggen dat het praktischer had gekund, maar er was toen de tijd tenminste nog tijd en aandacht voor handwerk. Iets dat tegenwoordig toch echt een stuk minder is.

Er was ook een weverij genaamd het tolhuisje. Interessant om te zien hoe dat gedaan wordt. Ze verkochten in het winkeltje ook theedoeken die ze in de eigen weverij hadden gemaakt. Helaas konden we niet de kaas- en roomboterfabriek binnen wegens werkzaamheden. Erg jammer, maar iets voor een volgende keer laten we maar zeggen.

Huisjes en een school
Iets dat mij echt is bijgebleven, is hoe klein sommige huisjes waren. Dat ging niet zozeer alleen om het formaat, maar wel over de hoeveelheid personen die er in zo’n huisje wonen. In één van de huisjes woonden ze met zijn elven. En de geit woonde er gewoon bij in. Over zulke grote gezinnen gesproken. De kinderen gingen over het algemeen niet naar school, omdat ze ‘gewoon’ aan het werk moesten. Behalve in de winter, omdat er weinig werk was. Maar zelfs toen gingen de meesten nog niet naar school. Dit veranderde pas met de leerplichtwet van 1901.

Tekst gaat verder onder de afbeelding

Tram
Zoals ik aan het begin al zei, zag ik een trambaan. Er reed dan ook een tram rond die je overal op het museum terrein kon afzetten. Er was ook een werkplaats waar je oude tramstellen kon bekijken. Mooi om te zien hoe de vormgeving veranderd door de jaren heen. We konden zelfs onder een tram doorlopen om te zien hoe de onderkant eruit ziet. Ook handig zo’n geul in de werkplaats, zodat je fatsoenlijk aan de onderkant van de tram kan werken.

Paard en wagen
In de buurt van de werkplaats konden we nog een loods binnen. In die loods konden we in een koets gaan zitten. We kregen dan een indruk van hoe het was om vervoerd te worden met paard en wagen. Nou, ik vond 4 minuten lang opgepropt in die koets zitten geen pretje. Zo dicht op elkaar en je wordt helemaal door elkaar geschud. Ik raakte steeds Nienke met mijn knie. Sorry nog zus. Ik hoop dat je geen blauwe plek hebt. Dan kan je nagaan hoe dat ging voor mensen die een hele lange rit voor de boeg hadden.

Handgemaakte boot
Er was ook een scheepswerf in het museum. Daar was iemand geheel met de hand een boot aan het maken. Je kon zien hoe de planken gevormd werden. Dit werd gedaan met vuur, gewichten en water. Nu kan ik mooi een bruggetje maken naar het volgende onderwerp. Tol bij een brug. Er hingen nog oude pamfletten met daarop de kosten voor het oversteken van de brug. Nienke was al overgestoken en wilde mij laten betalen. Ik zei: “dat verhalen we wel op pap en Femke.”  

Tekst gaat verder onder de afbeeldingen

Afsluiting
We kwamen onderweg allerlei dieren tegen. Varkens, geiten, een poes en kippen, maar het leukste gezicht was een stel ganzen met jonge kuikens. Mijn zussen smolten helemaal. Ik vond het stiekem ook wel schattig.

Na nog even rond te hebben gelopen en nog lang niet alles te hebben gezien, was het alweer tijd om te gaan. Om en nabij kwart over 4 ’s middags vertrokken we. Nienke en Femke hebben we bij Fem thuis afgezet. Daarna zijn Papf en ik door gereden naar mijn huis. Natalie had inmiddels honger gekregen naar een flinke dag werken en zat al met de jas aan op ons te wachten. We vertrokken richting Erve Brooks. Stan, Femke en Nienke waren daar al op ons aan het wachten. Na een paar minuten was Christiaan er ook. Zo konden we in een al net zo mooie oude boerderij, een gezellige dag afsluiten met een Pannenkoek.