Van ver gekomen

Best gek
De laatste tijd schreef ik best negatief terwijl ik mij helemaal niet slecht voelde. Sterker nog ik ben best tevreden met hoe alles gaat. Ik schrijf lekker weg op mijn blog. Ik heb nog geen enkele moeite met elke week twee stukken en een gedicht schrijven. De Autisme ontmoetingsavond loopt goed en daar ben ik tevreden over. Mijn opleiding gaat uitstekend. De relatie met mijn vrouw Natalie loopt erg fijn. Sterker nog we zijn de afgelopen paar jaar nog dichter naar elkaar toe gegroeid. Dus waarom schrijf ik dan toch zo vaak over dat ene onderwerp wat ik nog niet heb bereikt?

Het antwoord is eigenlijk simpel, omdat ik dat wil bereiken. Toch zei ik het al in de intro: “ik doe veel meer dan ik ooit zelf verwacht had.” Sterker nog als je 3 jaar terug tegen mij had gezegd dat ik zou doen wat ik nu doe, dan had ik je voor gek verklaart. Deze enorme progressie de afgelopen 2-3 jaar heb ik te danken aan de afgelopen 16 jaar. Dat wil ik alleen nog weleens vergeten. Best gek toch?

Geef het tijd
De afgelopen 16 jaar heb ik van alles doorstaan. Allerlei therapie en het leren omgaan met autisme. Pas later kwam echt het leren omgaan met mijzelf. Nog later kwam het verwoorden van mijzelf. Daar zit het hem dan ook in. Dat verwoorden van mijzelf kan ik pas ruim twee jaar echt goed. Maar daar was wel al het voorgaande voor nodig. Dus om een grote stap te maken zijn er heel veel tussen stappen nodig. Je maakt namelijk nooit één grote stap in één keer. Ik zeg dit zo vaak, maar toch trap ik er zelf nog weleens in. Sterker nog soms zie ik de kleine tussenstapjes die nodig zijn niet. Wederom, best gek toch? Terwijl ik met twee tussenstappen bezig ben. Mijn vrijwilligerswerk en mijn opleiding. Het wil ook niet zeggen dat ik er met die twee stapjes al ben, maar het zijn wel weer twee stapjes dichterbij. Twee stapjes verder dan verder dan ik ooit dacht te komen. Volg je mij nog? Ik ben van ver gekomen. Verder dan ik ooit dacht. Nu ga ik nog verder. Met kleine stapjes. Stapjes die ik nu weer zie. Na een periode dat ik ze niet zag. Het had tijd nodig.

Geef het aandacht
Ik begrijp best dat het niet de leukste blogs waren die ik schreef. Erg negatief, maar dat had wel mijn aandacht nodig. Zo kan ik nu weer beter vooruit. De emotie moest er even weer vanaf. Dat maakt mijn gedachten weer helder. Sterker nog ik wil dat soort dingen niet wegstoppen. Ik wil laten zien dat het ook een onderdeel van mij is. Het verdient aandacht en eigenlijk net zoveel als mijn positieve en opbeurende blogs. Al begrijp ik ook dat je liever de positieve dingen leest. Dat ik dingen heb meegemaakt en er sterker weer ben uitgekomen. Maar dat doe ik ook nu weer. Ik ben weer opgestaan na het vallen. Dat krijgt meer aandacht in mijn gedicht van aankomende vrijdag.

Tekst gaat verder onder de afbeelding

Blijf er niet in hangen
Autisme speelt zich voornamelijk af in het hoofd. Daar begint het en daar eindigt het mee. Niet dat autisme overgaat. Je begrijpt best dat dat niet is wat ik hiermee bedoel. Maar wat bedoel ik er dan wel mee?

Wat ik bij mijzelf en anderen met autisme merk is dat alles wat er zich in het hoofd afspeelt op de één of andere manier uit het hoofd moet. Als je het niet uit je hoofd haalt dan stapelen de dingen zich op en dat beïnvloed je functioneren. Dan worden simpele taken ineens lastig en nieuwe dingen onmogelijk. Door de dingen uit je hoofd te halen, wordt je kalmer, kom je tot rust en kan je weer helder denken. In mijn geval helpt het schrijven enorm om de wereld niet zo zwart-wit te zien. Er is namelijk wel degelijk grijs. Zelfs meer dan dat. Er zijn allerlei kleuren mogelijk. Maar ik dwaal af. Waar was ik ook alweer?

O ja, dingen uit het hoofd halen. Voor mij helpt het schrijven. Ik schrijf de emotie van mij af. Zoals de laatste tijd over werk en inclusie etc. Vervolgens is het uit mijn hoofd en kan ik weer helder denken. Een ander maakt muziek en verwerkt de dingen op die manier. Weer een ander danst en beweegt veel. Misschien wandel je wel om het kwijt te raken. Maar alles draait om de dingen uit het hoofd halen. Zelfs een goed gesprek over een onderwerp kan hiermee helpen. Al vult dat je hoofd natuurlijk ook weer. Mijn tip is: vind een manier om de dingen uit je hoofd te halen die voor jou werkt.

Waarom schrijven voor mij werkt
Ik wandel graag en sport elke dag, maar toch is schrijven voor mij de beste manier om dingen uit mijn hoofd te halen. Niet alleen haal ik de dingen uit mijn hoofd, maar ik kan er ook later op een rustiger moment weer naar kijken. Het lezen en weer opzuigen. Zo kan ik alles beter relativeren. Daar wordt mijn wereld weer een stuk fijner van. Ik leer er ook heel veel van. Vooral over mijzelf, maar gek genoeg ook hoe ik naast anderen kan gaan staan. De ontmoetingsavonden zijn daar een voorbeeld van. Uit het hoofd halen is voor mij eigenlijk pas het begin. Wederom een stapje naar zelfverbetering en het leren omgaan met mijzelf. Het terug kunnen lezen van die informatie is enorm waardevol. Daarom raad ik schrijven aan voor iedereen. Je hoeft namelijk geen autisme te hebben om van jezelf te kunnen leren. Een stukje van jezelf terug kunnen lezen is beter dan welk boek dan ook.

Een slechte dag
Ik voelde mij de afgelopen tijd dus eigenlijk echt wel heel goed. Ik zag het alleen zelf even niet. Wat dan wel weer bijzonder is, is dat ik mij gisteren echt helemaal ruk voelde. Gewoon echt slecht. Ik gooi het op de weersverandering die zeker invloed op mij heeft. Wat dan wel weer mooi is aan die slechte dag, is dat ik dit blog en mijn gedicht voor aankomende vrijdag al klaar heb. Ik zie gelukkig weer het goede in mijn slechte dagen. Dat is de Melvin die ik ken. Dat is de Melvin die ik wil zijn.