Een open houding

Een vulkaan!
Deze open houding heb ik niet mijn hele leven gehad. Sterker nog ik heb het pas de afgelopen 3 jaar echt ontwikkelt. Eerder was ik gesloten. Ik kropte alles op en dat kwam er dan op gegeven moment als een krachtige explosie uit. Daar overviel ik anderen mee, waardoor ze niks voor mij konden doen. Na zo’n explosie ging het heel kort even ‘goed’ met mij, maar de opstapelingen waren zo weer terug. Daarmee ook weer een volgende uitbarsting.

Dat is geen manier van leven. Sterker nog, het is helemaal niet leven. Het was overleven en zelfs dat was moeizaam. Deze manier loste namelijk helemaal niets op. Het bleef zich herhalen. Toch was het lastig voor mij om mij te uiten. Behalve zoals jullie weten, op papier. Dat werd toen langzaam praten. Nu kan ik over alles praten. Ik weet namelijk dat als ik over dingen praat en schrijf dat ik mijzelf beter ga begrijpen. Dat begrip en het uit mijn hoofd halen van alle gebeurtenissen zorgen ervoor dat ik niet meer ontplof. Dit wil niet zeggen dat ik nooit meer boos en verdrietig word, maar het is allemaal een stuk minder heftig. Ik ben de baas over mijn emoties. Mijn emoties zijn niet langer de baas over mij. Daarbij deed ik het mijzelf aan. Ik liet er niks uit dus dan is een ontploffing het resultaat. Nou dan kan je maar beter af en toe wat stoom afblazen toch?

Is dat niet eng?
Maar Melvin vind je het dan helemaal niet spannend en eng om allerlei persoonlijke dingen te bespreken? Nee, dat vind ik niet eng. Ik weet namelijk wat voor een voordelen het mij oplevert en wat het qua groei met mij gedaan heeft. Daarnaast heeft het nu nog een extra functie. Met die openheid laat ik aan anderen zien dat het niet vreemd of eng is om over je gevoelens en gedachten te praten. Iedereen heeft ze en iedereen moet er op zijn of haar manier mee omgaan. Door er over te praten lucht jij je hart, maar bovenal leegt het je hoofd. Is je hoofd leeg dan kan je de dingen beter relativeren. Is je hoofd leeg dan kan je de wereld om je heen beter begrijpen. Is je hoofd leeg dan kan je de wereld jou beter laten begrijpen.
Die laatste vind ik momenteel erg belangrijk, want er heerst nog veel onbegrip voor autisme en elkaar in het algemeen.

Nieuwe inzichten
Ik heb in de afgelopen 3 jaar veel geleerd. Door het praten met anderen. Nu geef ik dat weer mee aan de wereld. In de 13 jaar daarvoor heb ik gewerkt om bij deze 3 jaar te komen. Deze jaren zijn allemaal belangrijk voor mij geweest. Autisme is heel hard werken. Elke dag weer. Doordat harde werken heb ik mij enorm ontwikkelt. Waardoor ik voor sommige dingen minder hard moet werken. Daardoor houd ik weer meer energie over om hard te werken aan andere ontwikkelpunten. Ik ben echt anders in het leven komen te staan de afgelopen jaren. Mijn inzichten zijn veranderd en mijn toekomstperspectief is enorm verbetert.

Het allerbelangrijkste is dat ik nu geloof in mijzelf. Ik kan op mijzelf vertrouwen. Ook als dat betekent dat ik mij uit een slechte periode moet slepen. Ik geniet ook meer van veel aspecten van het leven. Dat ik daar mijn halve leven voor nodig heb gehad, maakt niet uit. Dat is de tijd die ik nodig had. Daarbij is dat het verleden. Met alle inzichten en opgedane ervaringskennis kijk ik uit naar de toekomst en kan ik genieten van vandaag.