Toekomst en verleden

Een waas
Mijn gedachten zijn niet altijd even productief. Sommige dagen beleef ik als een waas. Hop, daar gaat weer een dag. Ik zie op zulke dagen dan ook niet waar ik allemaal mee bezig ben. Ik vergeet te genieten van die dag. Ik vergeet te leven op die dag en voor je het weet is die dag voorbij. Die dag is nu het verleden. Die dag deed niks voor mijn toekomst. Die dag heb ik niet geleefd in het heden. Daarom wil ik er even tussenuit. Even vrij van alle verplichtingen.
Ik heb besloten dat ik vakantie neem. Geen blog en gedichten tot 19 juni. Dit is dus het laatste dat ik plaats op mijn blog tot die tijd.

Natuurlijk zal ik wel schrijven, maar ik hoop met deze pauze terug te komen met vernieuwde energie en een sterkere blik. De laatste tijd zat ik nogal in de ups en downs en ik ben er van overtuigd dat wat rust mij goed zal doen. Ik hoop met deze twee weken vrij, wat meer te kunnen genieten van het hier en nu.

Je kracht vind je in het hier en nu van vandaag. Wat de toekomst brengt, blijft altijd de vraag. Het verleden ligt achter je. Die tijd krijg je niet meer terug. Dus blijf niet alleen dromen. Start met bouwen van die brug.

Een stukje rust
Ik zal opzoek gaan naar innerlijke rust en hopelijk de eerste bouwsteen leggen van mijn brug. Natuurlijk zal ik 19 juni met jullie delen hoe ik deze vakantie en vrijheid heb ervaren. Ik heb sterk het gevoel dat ik dit wil doen voor mijzelf. Dat ik deze rust nodig heb. Dat ik even een pas op de plaats moet maken. Zodat ik mij echt af kan vragen waar ik heen wil en wat ik daar vandaag aan doen. Hoe maak ik vandaag een stukje van mijn brug naar de toekomst? En hoe kan ik vandaag genieten van de stukken die ik al heb gelegd en aan het leggen ben?

Wanneer je niet helemaal in het reguliere plaatje past dan moet je andere wegen vinden. Maar wat als een weg niet genoeg is? Er zit namelijk een kloof tussen mij en de maatschappij. Dus moet ik toch echt beginnen met het bouwen van een brug om over die kloof heen te komen. Langzaam begint de andere kant ook naar mij toe te bouwen, maar we zijn er nog lang niet met zijn allen en ik kan alleen maar hopen dat die twee delen op elkaar aansluiten. Maar het is altijd beter dan dat ik helemaal alleen die afstand moet overbruggen. Ik kom wel over die kloof heen. Ik ga mijn draai wel vinden. Ik zal de mooie dingen van vandaag gaan herkennen en genieten van de tijd die ik hier en nu beleef.