Een fijne vakantie

Stilstaan
Tijdens de blogs over mijn vakantie in Ludwigswinkel, heb ik veel over de vakantie zelf vertelt, maar weinig tot niets over hoe ik mij bij alles voelde. Dat wat er door mij heen ging, daar stond ik niet zo bij stil. Ik vind het wel belangrijk om te delen waardoor de vakantie zo’n succes was. Daar kunnen jij en ikzelf namelijk weer van leren.

Het maakt mij blij dat ik zo vrijuit over de vakantie heb kunnen schrijven. Dat stemt mij reuze positief. Voor iemand met prikkelgevoeligheid zoals mijzelf is het namelijk een grote uitdaging om dit aan te gaan.

Voorbereiding
Een paar dingen waren al wel in mijn voordeel. Ik ben vaker in Ludwigswinkel geweest. Al is de laatste keer voor deze vakantie 12 jaar geleden, maar toch helpt dat. Mijn vader had het hotel geregeld dus daar had ik ook niks mee van doen. Ik wist dat we elke dag gingen wandelen en burcht ruïnes gingen bekijken. Samen met Papf had ik thuis al routes gemaakt die wij globaal konden volgen. Ik had een lijst gemaakt met alles dat ik mee moest nemen. Zo kon ik die gewoon aflopen en zorgen dat alles was ingepakt. Daarnaast controleerde ik ook nog een keer of ik alles wel had. Mijn vader reed de hele vakantie, waardoor dit ook geen extra belasting gaf. Ja, vergis je niet rijden kost heel veel energie en de hoeveelheid prikkels die er binnen komen zijn groot. Mijn vader voerde het woord. Dit, omdat ik niet zo goed Duits kan spreken en natuurlijk ook voor minder belastbaarheid. Al was ik best trots op mijzelf dat ik een keer een cola bestelde tijdens het avondeten. Zoals mijn vader zelf zegt: “voor mij zijn dit soort dingen geen enkel probleem.”

Zo ondersteunen wij dus eigenlijk elkaar. Mijn vader maakt namelijk handig gebruik van mijn voorbereiding. Hij heeft mijn lijstje ook gebruikt voor zijn spullen. Hij heeft ook handig gebruik gemaakt van het feit dat ik zo goed de routes kan bedenken en op papier zetten. Dat zijn weer sterkere punten van mij.

Schaamte
Toen ik jonger was heb ik mij een hele periode geschaamd voor wie ik ben. Ook toen bracht mijn vader mij al naar dingen waar ik heen moest. Wat moeten leeftijdgenoten wel niet van mij denken? Leeftijdgenoten die dit wel allemaal zelf doen. Ik heb hier een tijd mee geworsteld. Een worsteling die niks goeds voor mij deed, want je kan jezelf niet vergelijken met een ander. Jij ontwikkelt je op je eigen manier en in je eigen tempo. Toen ik dat besef kreeg en ook kon uitleggen waarom ik iemand nodig heb voor dit soort dingen, verdween de schaamte.

Ik ontwikkel mij anders. Ik moet mij ook heel bewust ontwikkelen. Ik moet weten wat erin mij omgaat en waardoor dit komt. Alleen op die manier kan ik fijn en goed door het leven gaan. Ik ga nu ook heel fijn en goed door het leven. Ik ben niet bang meer om mijzelf mee te nemen en te zijn. Dit is een boodschap die ik probeer mee te geven. Het houd mij niet langer tegen dat ik last heb van alle prikkels die erop mij afkomen en dat daardoor mijn nervositeit verhoogd wordt tijdens nieuwe dingen. Sterker nog het is prima dat het tot uiting komt. Ik laat hiermee zien dat het een onderdeel is van mij. Dit had ik ook tijdens de eerste paar Autisme ontmoetingsavonden. Prikkelgevoeligheid en spanning zijn gelijk weer goede onderwerpen om het over te hebben. Dat je dit dan aan mij kan zien, brengt de theorie en praktijk alleen maar goed samen. Het laat zien dat ik er last van heb, maar mij er niet door tegen laat houden.

Eerst heb ik door mijzelf te leren kennen mijn eigen waarde gevonden. Daarna kon ik ook echt gaan laten zien wat die waarde is. Door erover te schrijven en vertellen. Ik heb autisme en daardoor heb ik moeite met een aantal dingen, maar daar schaam ik mij niet voor. Ik heb autisme en daardoor kan ik een aantal dingen heel erg goed. Maar bovenal ben ik Melvin een mens net als ieder ander. Nu ben ik zover dat ik van waarde ben voor anderen. Ik kan zelfs mijn eigen valkuilen inzetten om een ander te ondersteunen. Schaamte heeft ruimte gemaakt voor trots en vertrouwen. Voor mij is de cirkel dan nu ook bijna helemaal rond.

Afdwalen
Even ben ik weer afgedwaald van mijn onderwerp. Al past het er natuurlijk goed bij, want zonder al mijn ervaringen en de acceptatie van dingen die niet veranderen was ik nooit zover gekomen. Dat had ook betekent dat ik dit met mijn vader nooit was aangegaan. Dat ik dat nu wel kan en doe daar mag ik best trots op zijn!

Tekst gaat verder onder de afbeelding