Vakantie in Ludwigswinkel (deel 4)

Drie burchten
De ochtend begon weer zoals elke ochtend en het ontbijt was weer heerlijk. Toen we de buikjes vol hadden zijn we vertrokken richting Dahn. Mijn vader en ik zouden eerst alleen naar de Altdahn, Grafendahn en Tanstein gaan, maar dit plan werd toch anders. We konden vlakbij de 3 burchten parkeren. Een korte, maar flinke klim vanaf de parkeerplaats en je bent er al. Wederom hebben we onze ogen uitgekeken naar alle bouwsels bij, op en in zo’n burcht. Er waren drie torenwachter kamers. In één daarvan heb ik mijn vader gefilmd. In die kamer zeg ik “daar heb je em wel de grote torenwachter.” Ik zal het filmpje delen op Facebook dat kan namelijk niet op mijn website. Mijn vader en ik hadden de grootste lol.

Voor de rest kon je stallen zien waar de paarden hebben gestaan en allerlei trappen, torens, vensterbanken en waterputten. Er was ook een steenbewerkers kamer. Waar ze geprobeerd hebben om je een beeld te geven van het vervaardigen van de stenen voor de burchten. Deze drie burchten waren gezamenlijk 200 meter lang. Je kunt je dan ook wel voorstellen dat mijn vader en ik hier lang rond hebben gekeken. Helaas was het burchtmuseum gesloten anders waren we er nog langer geweest. Nu besloten we om tegen het eind van de ochtend weer te gaan.

Tekst gaat verder onder de afbeeldingen

Een onverwachte wandeling
Het was nog vroeg en mijn vader en ik wouden echt nog wel een kleine wandeling maken. Nu hadden we al een paal gezien met allerlei pijlen en besloten dat eens van dichterbij te bekijken. Burcht Neudahn 9,6 km. Ik twijfelde, omdat papf had aangegeven niet zo’n eind te willen wandelen vandaag. Maar hij stuiterde het pad in en ik kon hem nauwelijks bijhouden, omdat ik er door verrast werd. Zo vertrokken we richting de Neudahn.

Tijdens deze wandeling kwamen we hele mooie rotspartijen tegen. We konden zelfs boven op één van die rotsen klimmen. Deze rots heet Römerfelsen. Er zaten 3 hele smalle en steile trappen aan de rotswand vast die je naar de top brachten. “Wel voorzichtig met onze rugzak” riep mijn vader toen ik onder een scherpe rotspunt doorliep. Dit deed ik dus ook heel voorzichtig, waardoor de rugzak de rots niet eens raakte. Mijn vader die mijn eigen tas op zijn rug had, was minder voorzichtig. Nog geen twee seconden nadat ik zo goed had opgelet, hoorde ik een schrapend geluid achter mij. Het was mijn tas die langs de rotswand schuurde. Bedankt pa! Gelukkig was de tas niet kapot, maar we moesten er wel om lachen.

Na het prachtige uitzicht boven op de rots vervolgden we onze route richting de Neudahn. Over prachtige bospaadjes en rotspartijen slingerden we als het ware rond Dahn. Zo kamen we erachter dat Dahn als het ware in een “U” vorm om een berg is heen gebouwd. Hier en daar waren ook nog wat uitzichtpunten met een bankje. Hier kon je prachtig de omgeving bekijken en de drie burchten zien waar we net waren geweest. We kwamen zelfs nog een groep Nederlanders tegen die aan het mountainbiken waren. Een aantal paden waren heel breed en het leek wel alsof deze eeuwen geleden al waren aangelegd. Sommige rotsen leken bewerkt. Misschien haalden ze daar wel stenen vandaan voor de bouw van de burchten? Dat idee kregen mijn vader en ik in ieder geval.

Via het bos kwamen we uiteindelijk in Dahn terecht en moesten we een weg en spoorweg overgang oversteken. Nog een smal gangetje door, over een brug en toen kwamen we weer bij een bos. Daar begon wederom een steile klim. Na die steile klim moesten we nog een paar kilometer en dan waren we bij de burcht Neudahn.

Tekst gaat verder onder de afbeeldingen

Neudahn
De buitenkant van de Neudahn is zeer indrukwekkend. Vooral de twee geschuttorens die in de eerste helft van de 16^de eeuw zijn gebouwd. Er zijn veel herstelwerkzaamheden verricht aan de burcht, zodat deze goed begaanbaar blijft. Helaas was er in één van de torens iets gebeurt en konden we niet helemaal naar beneden. De burcht is indrukwekkend van de buitenkant, maar stelt voor de rest teleur. De wandeling er naar toe vanaf de andere burchten is de moeite alleen wel meer dan waard.

Vanaf de Neudahn zijn we door Dahn terug gelopen naar de auto. We hadden na deze wandeling de knollen op. Ons energie level was laag na al deze dagen intensief wandelen. We gingen na het avondeten en wat spelletjes dan ook op tijd slapen, zodat we de volgende dag fris richting huis konden rijden.

Tekst gaat verder onder de afbeeldingen

De laatste dag
Na het ontbijt en het uitchecken, verlieten we Ludwigswinkel. We besloten om via Cochem te rijden, omdat we hadden gehoord dat dit een mooie plaats moet zijn. Het was ook vlakbij de normale route en we hadden tijd genoeg. In deze plaats hebben we wat souvenirs gekocht, een wandeling gemaakt en het kasteel bekeken en gefotografeerd. Al met al leuk om een keer te hebben gezien, maar geef mij maar die ruïnes en de wandelingen door de natuur.

Na een paar uur gingen we toch echt op huis aan. Eenmaal thuis knuffelde en kuste ik Natalie stevig en kregen de cavia’s een aai over de bol. Gelukkig had iedereen mij gemist! We aten nog even wat met zijn drieën en hebben de openingswedstrijd van het EK voetbal gekeken. De vakantie met mijn vader was nu toch echt voorbij. Tenminste tot volgend jaar, want dan gaan papf en ik een nieuw avontuur aan samen.   

Bekijk hieronder nog meer mooie foto's van de laatste vakantiedagen