Ruimte in je hoofd

Een diepe zucht
Wat mij enorm helpt is het feit dat ik weet wat mijn hoofd doet, hoe ik mij daardoor ga voelen en wat ik dan ga denken. Daardoor kan ik niet voorkomen dat mijn hoofd vol raakt van alles om mij heen, maar ik kan mijn herstel er wel naar plannen. Wat mij ook helpt is een paar keer heel diep ademhalen en heel diep zuchten. Ik ervaar heel bewust datgene wat er met mij gebeurt. Alleen dan kan ik kijken wat ik kan doen om de situatie minder intens te laten voelen.

Doordat ik vroeger deze kennis over mijzelf niet had, ging ik veel dingen uit de weg. Ik wist namelijk wel dat het van alles met mij deed. Dat ik dagen en soms weken moe ben van iets nieuws. Bij iets nieuws moet je denken aan: een andere school, een verhuizing of een training/cursus in een onbekende plaats etc. Maar ook op vakantie gaan, een winkelpand binnenlopen of naar een afspraak zoals de tandarts gaan, zorgen voor een hoop prikkels. Er zijn natuurlijk nog veel meer dingen waar ik last van kan hebben. Waaronder kleine dingen. Bijvoorbeeld een verandering op een route die ik vaak rijd. Wanneer ik daar wat obstakels in tegenkom, raakt mijn hoofd ook razend snel vol. Denk dan aan een omleiding, een trekker op de weg die ik in moet halen of wanneer ze bomen aan het snoeien zijn.

Vallen en opstaan
Dat ik nu al deze dingen niet meer uit de weg ga, wil niet zeggen dat ik er minder last van heb. Wel laat het mijn kracht en groei zien. Mijn enorme wil om te leren over en van mijzelf. Zoals ik al zei weet ik door al deze ervaringen aan te gaan nu heel veel over hoe ik in elkaar zit. Ik ben talloze keren op mijn bek gegaan. Ik ben ook talloze keren weer opgestaan. Ik haal mijn lessen uit dit vallen en opstaan. Daarom blijf ik het ook doen. Ik kan dingen leren en ik kan groeien, maar dat moet wel aan specifieke voorwaarden voldoen. Wat die voorwaarden zijn, daar kom je alleen achter door op onderzoek uit te gaan. Ik experimenteer en pionier als het ware met mijn eigen autisme. Hoe ver kan ik gaan? Waar ligt mijn grens nu en waar lag mijn grens? Hoeveel rek zit er nog in? Wat moet ik echt niet weer doen en wat wel? Ik weet nu dat ik voor een deel zelf de juiste omstandigheden kan creëren. Door simpelweg te zeggen wat erin mij omgaat en dingen van te voren goed uit te zoeken. Natuurlijk gebeuren er onverwachte dingen. Dat is nou eenmaal onvermijdelijk. Maar door mijzelf de ruimte te geven in herstel, in praat en door dingen van te voren uit te zoeken, kan ik veel beter met een onverwachte gebeurtenis omgaan. Dus ook met nieuwe situaties waarin eigenlijk alles onverwacht is. Je kan je namelijk nooit helemaal voorbereiden op dit soort dingen.

Tekst gaat verder onder de afbeelding

Alles draait om ruimte
De winst die ik echt behaald heb, zit hem in het herstel. Ik weet namelijk dat ik honds moe ben na een dag met veel prikkels en onverwachte/nieuwe dingen. Dus moet ik mijzelf de ruimte geven om dit te verwerken. Mijzelf de ruimte geven om weer ruimte te krijgen in mijn hoofd. Met andere woorden ik plan ruimte in mijn agenda voor ruimte in mijn hoofd. Fysiek heb ik vaak ruimte zat in mijn agenda en dat is waar een hoop mensen naar kijken. Ja, ik kan dan wel, want ik heb nog niks gepland, maar daarbij vergeten ze de impact die een bepaalde dag of gebeurtenis mentaal op ze kan hebben. Ze lopen maar door terwijl dit eigenlijk heel onverstandig is. Vroeg of laat komen zij zichzelf dan tegen. Daarom is het zo belangrijk om ook je rust te plannen.

Heb ik een dag die voor mij enorm intensief is dan plan ik de volgende ochtend of de gehele dag vrij. Uiteindelijk als ik dat intensieve vaak genoeg doe en ik die rust vaak genoeg heb genomen, dan kan het zijn dat het minder impactvol wordt. Dat wil niet zeggen dat ik er niet moe van wordt of dat mijn hoofd er niet vol van raakt. Het wil wel zeggen dat ik beter om kan gaan met dit gevoel en dit volle hoofd op die plek. Wat resulteert in vaker die intensiteit aankunnen op die plek of minder vaak/lang die rust nodig hebben na die tijd. Geef jezelf de ruimte en je krijgt er ruimte voor terug.