Vandaag wil ik het hebben over de positieve dingen in mijn leven. ik wil echt even stilstaan bij mijn ontwikkeling.
Meer dan gedacht
Toen mijn nooit eindigende traject rondom mijn autisme begon, had ik niet durven dromen, laat staan denken, dat ik vandaag ben wie ik ben en doe wat ik doe. Ik heb een leven gecreëerd dat bij mij past door mijzelf te ontwikkelen. Door open te worden en te zijn over mijn autisme en de dingen waar ik in het leven tegenaan loop. Ik ben van een jongen die eenzaam en alleen in hoekje zat (vaak letterlijk,) uitgegroeid tot iemand die nieuwsgierig is naar anderen en zichzelf. Ik ben nu een meerwaarde voor mijn omgeving. Mijn blog, de Autisme ontmoetingsavond en mijn voordrachten zijn daar voorbeelden van in mijn werkende leven. Maar ook voor mijn familie ben ik een luisterend oor, maatje, vriend en de plaatselijke dorpsgek. Die hele gekke kant komt eruit bij mensen die ik helemaal vertrouw en waar ik dit gedeelte van mijzelf kan en mag laten zien. Niet gek dat dit tegenwoordig veel bij mijn vader tevoorschijn komt. Hij doet net zo vrolijk mee!
Tekst gaat verder onder de afbeelding.
Eigenwaarde
Wat ik zeker niet mag vergeten is dat ik een meerwaarde ben voor mijzelf. Daar begint het namelijk. Daar creëer je de persoon mee die ook van meerwaarde is voor de omgeving. Door veel te schrijven heb ik meer overzicht in mijn leven aangebracht. Kijk bijvoorbeeld naar mijn vorige blog over het lijstje dat ik maak. In de rest van mijn blogs laat ik ook dingen doorschemeren van hoe ik denk en hoe ik mij voel, maar ook mijn dromen, wensen en kritiek komen erin voor. Verdriet stop ik ook niet weg. Ik geef telkens in ieder blog weer een stukje van mijzelf. Door dit terug te lezen, erover na te denken en vervolgens nog meer te schrijven kom ik dieper tot de kern van mijn eigen ik.
Het begint met schrijven en het eindigt met schrijven en dit is een constant proces. Het schrijven heeft bijgedragen aan het buiten mijn eigen deur stappen, meer ontdekken en onderzoeken. Vervolgens schrijf ik over die ontdekkingen en onderzoeken. Denk aan spanning die ik voel of iets dat ik heb meegemaakt. Ik formuleer vragen voor mijzelf. Wat zijn mijn gedachten daarbij en was het wel nodig dat ik mijzelf zo druk maakte? Kan ik dit alleen of heb ik er ondersteuning bij nodig? Wat ging er allemaal goed en waar kan ik nog in groeien? Hier schrijf ik weer over en dan ga ik er in de praktijk mee aan de slag. Je raad het vast wel, maar ik zeg het toch, daarna schrijf ik er weer over. Zou schrijven belangrijk voor mij zijn? Nou, ik durf met 100% zekerheid te zeggen dat schrijven de grootste bron is van mijn ontwikkeling. Het is de basis en het einde, maar ook altijd weer een nieuw begin. Het zorgt ervoor dat ik alles daar tussenin steeds vaker aan durf te gaan. De meest spraakmakende van die dingen daar tussenin is de stap om toch weer naar school te gaan. Morgen is de intake. Wens je mij succes?
Blijf ik mijzelf verbazen?
Ik begon dit blog met de titel: “Ik blijf mijzelf verbazen.” Ik vraag mij nu af of dit wel zo is. Ik heb namelijk een manier gevonden die voor mij werkt. Niet gek dat dit er dan voor zorgt dat ik steeds meer wil, doe en kan. Mijn leven heeft door het schrijven kleur gekregen. Niet alles is meer zo zwart-wit zoals het in het verleden wel was. Mijn autisme is oneindig, maar mijn wil om erover te schrijven en het uit te pluizen ook!
Reactie plaatsen
Reacties
Wat een fantastisch blog, van begin tot het einde. Je blijft jezelf steeds weer verrassen met nieuwe dingen wie jij weer gaat doen. Knap hoor, ga zo door.
Prachtige blog!! Ik wens je veel succes met de intake!!