Vijf dagen ontspannen

Een flinke fietstocht
Voor iemand die niet vaak fietst is 40 km een heel eind. Tel daar nog bij op dat ik een fietskar met al onze bagage erop achter de fiets had hangen en je kunt je voorstellen dat ik moe was na de heenreis. We hebben een beetje door het park gefietst toen we aankwamen en daarna zijn we naar ons huisje gegaan. Toen we daar gesetteld waren, zijn we naar het restaurant gegaan om te eten. Het uitgebreide voorgerecht en de zalm smaakten erg goed moet ik zeggen. Ik had ook reuze trek en ik heb nog net niet het hele bord afgelebberd. Dat vond ik wat misplaatst omringd door allemaal mensen. ’s Avonds hebben we nog rustig even wat filmpjes gekeken op de bank en toen was de eerste dag alweer voorbij.

Tekst gaat verder onder de afbeeldingen

Canadese begraafplaats
De dinsdag begon met de wekker om 8 uur. Rond 9 uur zijn we naar de parkshop gegaan om broodjes en beleg te halen voor die dag. Na het ontbijt en de rustige opstart van de ochtend zijn we tegen half 11 naar de Canadese begraafplaats gewandeld. Na een wandeling van ongeveer 4 km kwamen we bij het informatiecentrum dat vlak naast de begraafplaats ligt. Hier zijn we zo’n 2,5 uur binnen geweest om alle verhalen te bekijken, beluisteren en te lezen.

Erg indrukwekkend allemaal. Vooral de verhalen waarbij mensen heel ongelukkig om het leven komen. Zo was er een verhaal van een pas getrouwd stel die alle twee in het leger dienden. Drie maanden nadat ze getrouwd waren, kregen ze een ongeluk met de jeep waar ze in reden. Een tegenligger had geen licht aan en daar zijn ze frontaal tegen aangebotst. Een enorm tragisch en meeslepend verhaal. Zo was er ook een verhaal van een jongen die niet van het geweer van een soldaat af kon blijven. Op een nacht sloop hij de kamer binnen van de twee soldaten die daar verbleven. Hij raakte het geweer aan en op het moment dat de soldaat zich omdraaide ging het geweer af. Zo kwam deze soldaat om het leven. Als je dit soort dingen leest dan besef je nog heftiger hoe tragisch oorlog is. Niet alleen de veldslagen zelf, maar ook de tragedie van dit soort verhalen en het vriendelijk vuur waardoor mensen omkomen.

Na het informatie centrum hebben we nog een heel gesprek gehad met een oud vrouwtje die naast ons op een bankje zat. Ze vond het fijn dat wij als “jongeren” nog zo’n aandachtig gesprek konden voeren en zo serieus waren over plekken zoals de begraafplaats en het informatiecentrum. Na het goede en fijne gesprek, hebben we ons richting de begraafplaats begeven. Natuurlijk hebben we nog even stil gestaan bij de steen met de tekst: “THEIR NAME LIVETH FOR EVERMORE.” Vervolgens zijn we daar rechts omheen gelopen. Dit hoort zo. Vervolgens zijn we langs de graven gelopen en hebben we stilgestaan bij de graven van de mensen waar we de verhalen over hadden bekeken, beluisterd en gelezen. Wanneer je over zo’n begraafplaats loopt, krijg je een heel apart gevoel. Het wordt erg goed onderhouden en de plek is zowel prachtig als gruwelijk tegelijk. Ik kan het niet anders omschrijven.

Na deze indrukwekkende uren hebben we nog een wandeling gemaakt naar de Holterberg. Na hier van de rust en een flinke slok water genoten te hebben, zijn we terug gewandeld naar het park. Na een lekker patatje en het zonnetje in huis op de laptop was deze dag ook alweer voorbij.