Gisteren had ik zo’n dag dat het allemaal net iets teveel werd voor me. Aan het begin van de avond moest ik al mijn frustratie er dan ook even uit laten.
Het begon nog goed
’s ochtends was er niks aan de hand. Ik ging gewoon het gesprek aan met Jeanet ter voorbereiding op het gesprek met haar collega’s van 19 maart. Dit gesprek verliep zoals altijd goed en positief. Langzaam komt het idee dat ik heb voordat gesprek tot stand. Ik moet nog een paar dingen toevoegen, maar dat red ik wel voor die tijd. Ik heb ook zin aan het gesprek. Ik merk alleen wel dat naarmate het dichterbij komt ik er meer aan denk. Ik voel ook dat het eraan zit te komen. Spannend!
High tea
Na het gesprek was het alweer tijd om naar Eibergen te gaan Met Femke en Nienke voor een gezellige high tea. Het was in eerste instantie erg gezellig. Maar opgegeven moment uitte Femke wat frustraties die ik niet zo prettig vond. Mijn hoofd raakte er erg vol van. Na de high tea gingen we nog even het dorp in, want Nienke moest nog wat dingetjes kopen. Dit ging op zich prima, totdat Femke naar het toilet moest. Nienke en ik gaven haar opties, maar dat was allemaal niet goed. Het was onprettig hoe ze reageerde. Ik neem het haar verder niet kwalijk, maar mijn hoofd vond het niet fijn. En buiten deze momenten om was het leuk om een keer zo samen te doen. Ik weet dat dit gewoon in Fem haar karakter zit en ze weet dit zelf ook. Wij praten hier dan later ook gewoon nog over.
Als het hierbij was gebleven dan had ik waarschijnlijk dit blog niet geschreven, maar er gebeurde nog meer op deze dag.
Vervolg
Zoals jullie weten doe ik mijn uiterste best om er te zijn voor anderen (met autisme). Ik zet mij in en stap soms over dingen heen die ik liever niet zou doen. Alles om maar een klein beetje verder te komen en te laten zien dat ik er moeite voor doe en tijd insteek. Ik verwacht daar wel een beetje medewerking voor terug. In sommige gevallen krijg ik dat ook en dat is fijn. Maar daar heb ik het nu niet over. Ik heb het over de gevallen waarin dit niet gebeurt. Waarin de verhouding dus scheef blijft staan. Dit houdt ik wel een tijdje vol waarin ik beleefd mijn grenzen aangeef, maar uiteindelijk heb ik toch ook mijn verwachtingen. Wordt daar niet naar geluisterd laat staan wat mee gedaan, dan is bij mij opgegeven moment de tank leeg.
Bekiek et ow
Ik heb natuurlijk ook nog steeds dat andere schema om Natalie wat meer te ontlasten. Ik ben zelf dus ook wat meer moe. Tel je alles bij elkaar op werd het mij gewoon even teveel. Vandaar dat ik er gisteren met Natalie en Papf over heb gepraat. Ik zat er doorheen en het moest er even uit. Eerst dacht ik echt: bekiek et ow, maar dat lost niets op. Dus ben ik blijven praten en uiteindelijk werd ik weer kalmer. Ik denk namelijk dat ik zoals gewoonlijk weer bij mijzelf moet beginnen. Nog duidelijker mijn verwachtingen neerleggen en eerlijk zijn over mijn gevoel daarbij. Dit ga ik dan ook doen, want ik wil door op de weg die ik ben ingeslagen. Ik wil en mag mij niet tegen laten houden door dit soort dingen. Zou ik dat wel doen, dan he' j ' t schaop an ' t drieten. Zoek die zelf maar even op.
Reactie plaatsen
Reacties
Mooie blog !!!
Wat vervelend dat het jou even teveel werd en goed dat jij er over praat en dan weer rustig bent. Een blog met veel ups en downs.