De Gräfenstein was erg mooi vandaar dat ik er ook een heel blog aandacht aan heb besteed. We hebben die dag nog een wandeling gemaakt. Vandaag wil ik het over het vervolg van die dinsdag en de woensdag hebben en dan met name de vier burchtenroute.
De Rösselsquelle
Toen we terug waren van de Gräfenstein bij het hotel, zijn we nog even wat gaan drinken. Daarna zijn we richting de Rösselsquelle gewandeld. We liepen door een prachtige bosrijke omgeving met meertjes en hier en daar een kabbelend beekje. Langs mooie en soms hele grote zandstenen rotsen. Toen we aankwamen bij de quelle (bron) viel die ons wel wat tegen. Leuk om te zien, maar na 5 minuten heb je het ook wel gezien. Ik heb wat foto’s gemaakt en een filmpje opgenomen, maar dat was het ook wel.
Gelukkig maakte de omgeving en de fijne wandeling een hoop goed. We zijn nog een heel stuk doorgelopen tot aan de Franse grens. We wilden namelijk een bepaalde route volgen, maar zodra we Frankrijk in liepen werd er niks meer aangegeven. We besloten toen maar om via een ander stuk door Duitsland terug te lopen naar het hotel. Al met al nog een goede en gezellige wandeling van 9 km.
Tekst gaat verder onder de afbeeldingen
Start van de vier burchtenroute
Dan zijn we nu alweer aanbeland bij de woensdag. Ik moet zeggen dat het schrijven van de blogs net zo snel voelt als de vakantie zelf. Voor je het weet is het klaar en voorbij. De ochtend begon zoals elke ochtend met een lekker ontbijtje en natuurlijk was Bep ook weer van de partij. Het werd echt een ritueel en dat vonden mijn vader en ik prima. Na het ontbijt zijn mijn vader en ik naar de Fleckenstein gereden. Deze burcht ligt vlak onder Schönau, maar wel net over de Franse grens. We hebben bij de Fleckenstein geparkeerd en besloten om deze burcht van afstand te fotograferen. Om er binnen te komen moet je namelijk betalen. Niet dat het betalen zo’n probleem is, maar wij weten nog van een vorige keer dat er hele stomme riddergeluiden in zo’n hal zijn. Het is allemaal een beetje nep en niet onze smaak.
Vanaf de Fleckenstein kan je alleen wel heel mooi richting de Loewenstein, Hohenbourg en Wegelnburg lopen. Dus die route zijn we ook gaan volgen. Gelukkig werd het hier wel goed aangegeven. Naast de burchten werd ook Gimbelhof (10 minuten) aangegeven. Dat ik dit nu specifiek vertel, komt omdat het belangrijk is voor een deel van onze wandeling later.
Tekst gaat verder onder de afbeeldingen
Loewenstein
Mijn vader en ik slingerde vanaf het bord door het bos richting de Loewenstein. Dat begon met een steile klim omhoog. Ik zou bijna zeggen zoals gewoonlijk, want zo begon bijna iedere wandeling die wij deden. Na die steile klim viel de route voor de rest wel mee. Van de Loewenstein is helaas niet veel meer over. Een tunnel en hier en daar nog wat sleuven en gaten boven op de burcht, maar dat is het dan ook wel. Al met al zijn we hier toch nog zo’n 20 minuten geweest.
Hohenbourg
Vanaf de Loewenstein kan je zo doorlopen naar de Hohenbourg. Dat is echt een paar honderd meter verderop. Van de Hohenbourg is nog wat meer overgebleven. Een bron, toren, wat trappen en een aantal ruimtes. Wederom gebouwd in de 13de eeuw. Wat alleen heel erg opvalt bij deze burcht zijn de ronde toren en stukken die in de 16de eeuw vervaardigd zijn. Waaronder een ingang tot de burcht en de treden van de ronde toren wat weer de ingang was tot het paleis. Je kan echt zien dat dit uit de Renaissance periode komt. Dit spreekt echt tot mijn enthousiasme en verbeelding. De verschillen die je ziet tussen de 13de en 16de eeuw zijn fantastisch.
Mijn vader en ik zijn hier ook een stuk langer gebleven dan bij de Loewenstein. Hoe meer je kijkt des te meer je ziet. Bij de stallen waren er namelijk kleine stukken in de muur uitgehakt waar ze de paarden aan vast konden binden. En er zaten gleuven voor de afvoer van dierlijke uitwerpselen en voor de aanvoer van water. Je kon ook precies zien waar balken hadden gezeten voor de stal. Wederom een erg mooie burcht vooral, omdat je meerdere tijdsperiodes kon zien.
Tekst gaat verder onder de afbeeldingen
Wegelnburg
Toen we waren uitgekeken bij de Hohenbourg liepen we door naar de Wegelnburg. Deze ligt een aantal kilometers verderop. Vlak over de grens in Duitsland. In de buurt van de plaats Nothweiler. Vanaf de burcht kan je het dorp goed zien. Het mooie aan de Wegelnburg is dat ze hem in 2022 hebben gerestaureerd. Maar wel in de stijl van toen. Ze hebben hem niet volledig opgebouwd, maar delen van muren en ramen zijn weer zichtbaar gemaakt. Zo krijg je een beter idee van hoe het er toen uit moet hebben gezien.
Wat wel even mooi is om te noemen, is dat er een aanzienlijk verschil is tussen de burchten die in Duitsland liggen en de burchten die in Frankrijk liggen. Zowel qua onderhoud als qua wegbewijzering gaan de Duitsers er enorm mee strijken. Alles is in goede staat. Dan heb ik het over trappen en relingen om op de burcht te komen en veilig boven op een toren te staan. In Frankrijk zitten sommige dingen gewoon los en moet je wel drie keer nadenken of je wel verder gaat. In Duitsland staan overal borden en is het heel overzichtelijk hoe je een route kunt volgen. In Frankrijk is het over het algemeen “zoek het lekker zelf uit.”
Het was helaas druk op de Wegelnburg er was een schoolreisje gaande met een heleboel leerlingen en leraren. Mijn vader en ik heb een tijdje staan wachten, totdat iedereen weg was. Dan konden we rustig alles bekijken en foto’s maken. Zoals ik al zei was de restauratie mooi gedaan, maar toch gaat er niets boven een burcht in zijn echt ruïne staat. Natuurlijk wel één waar nog wat te zien valt. Al met al raad ik je deze vier burchtenroute echt aan. Ja, zelfs de Fleckenstein als je hem nog niet hebt gezien, maar let dan alsjeblieft niet op die stomme gang met riddergeluiden.
Tekst gaat verder onder de afbeeldingen
Terug richting auto
Vanaf de Wegelnburg zijn we naar Nothweiler gelopen en vanaf Nothweiler terug richting de Fleckenstein. De Fleckenstein werd goed aangegeven in Nothweiler, maar dit was weer een ander verhaal toen we Frankrijk binnenliepen. Wat hier wel aangegeven stond, was, ja je raad het al, Gimbelhof natuurlijk. Als we via Gimbelhof waren gelopen dan waren we zo weer bij de Fleckenstein, maar ook dit deden we dus niet. Een stukje verderop werd een pad van 4 kilometer voor fietsers richting de Fleckenstein aangegeven. “Nou laten we dat dan maar volgen,” zeiden mijn vader en ik tegen elkaar. Nou, dat hebben we geweten. Uiteindelijk was het zo ongeveer het dubbele. Na 7 a 8 pijnlijke kilometers over saaie stukken verharde weg kwamen we weer bij de auto. Dit was niet de afsluiting waar we op hadden gehoopt.
Wanneer we de rest van de vakantie niet precies wisten hoe we moesten lopen, zeiden we: “we hadden ook beter via Gimbelhof kunnen lopen.” Dat was dan wel weer grappig.
Bekijk hieronder nog meer foto's van de burchten en deze dag
Reactie plaatsen
Reacties
Weer een prachtige blog!!!!
Weer een mooi avontuurlijk blog van jullie samen