De juiste balans

Balans
Vaak wordt balans gezien als een perfect evenwicht of een rechte lijn. Ik kan je vertellen dat dit totale onzin is. Tenminste als we zoals nu over het leven praten. De balans waar ik het over heb, bestaat altijd uit pieken en dalen. Wat ik probeer te doen is zo hoog mogelijk te pieken, zonder heel diep te dalen. Dit vergt soms offers en het is soms zwaar voor mijn energie niveau.

Neem nu mijn huidige bezigheden als voorbeeld. Mijn vrijwilligerswerk voor de Stadskamer, mijn online opleidingen en natuurlijk de presentaties/lezingen die ik af en toe houd. Daarbij besteed ik nu ook meer aandacht aan mijn familie. Ik vind het belangrijk dat het goed met ze gaat. Niemand had in het verleden gedacht dat ik dit allemaal zou kunnen. Je zou dus kunnen zeggen dat ik aan het pieken ben. Zo voelt dat over het algemeen ook.

Dal
Als er dan zo’n onvoldoende komt zoals twee weken geleden, dan raak ik op dat moment in een dal. Om te zorgen dat ik niet heel diep wegzak in dat dal moet ik actie ondernemen. Het in het doen zetten. Erover schrijven, mijn opdracht aanpassen, de lesstof weer doornemen en om meer feedback en voorbeelden vragen aan de docent. Daarna moet ik ook meer hersteltijd pakken, zodat het cijfer mij niet in de weg blijft staan. Zoals jullie hebben gelezen in dat blog, heb ik één echte doen dag nodig en twee hersteldagen. Al begint het herstellen ook al op de dag dat ik het in het doen zet.

Vooruitgang
Ik zie je denken. Kost het je echt zoveel tijd om bij te komen van één zo’n onvoldoende? Dan zeg ik: “Ja, ik heb die dagen nodig, maar dat wil niet zeggen dat ik in die dagen helemaal niks kan.” Daarbij zijn deze 3 dagen niks vergeleken bij wat het mij in het verleden zou kosten. Dan moet je denken aan maanden en soms zelfs jaren. Ook de gevolgen zouden veel groter zijn. Ik zou namelijk per direct gestopt zijn, ondanks dat ik gemiddeld nog een 8 sta. Ik zag dat in het verleden niet. Ik zag alleen die onvoldoende en die onvoldoende betekent dat ik gefaald heb. Ik kon het gehele plaatje niet zien. Terwijl het hele plaatje is dat ik bij gemiddeld 5,5 een diploma haal. Een onvoldoende doet niks af aan het feit dat ik er goed voorsta. Daarbij is het weer een leermoment waar ik veel uit kan halen. Nu ben ik er trots op dat ik mijn hersteltijd zo enorm verkort heb. Alleen doordat ik weet hoe ik met mijzelf om moet gaan.   

Een wereld van verschil
Ik kan zo gigantisch veel vergeleken met een aantal jaren terug en nog veel meer vergeleken met toen ik 16, 17, 18 was. Het feit dat ik de dag na die onvoldoende gewoon een goed gesprek van 75 minuten kon voeren voor een andere opdracht is bewijs van mijn groei. Natuurlijk zat die onvoldoende mij dwars, maar het hield mij niet tegen. Voor die opdracht van dat gesprek heb ik een 8,5 gehaald. Dat geeft vertrouwen dat ik meer kan ondanks het slechte moment van de dag ervoor. Die vrijdag, twee dagen na dat gesprek, had ik alweer een gesprek voor een andere les en ook dat gesprek ging goed. Het cijfer krijg ik alleen nog niet, want de lerares is met vakantie. We mogen ook de zaterdag niet vergeten. Ik had zoveel energie dat ik het hele huis en daarbuiten heb schoongemaakt.

Mijn missie
Door mijn dal te verkleinen en door te weten hoe ik uit dat dal klim, kan ik weer sneller pieken. Zo kan ik steeds meer. Ik blijf mijzelf verbazen en verrassen. Dit is juist wat het leven zo mooi maakt. Deze balans werkt voor mij en ik hoop in de toekomst anderen te helpen met het vinden van hun balans. Vooral het stukje herstel en in het doen zetten kan een hoop bijdragen voor mensen (met autisme). Dat is de boodschap die ik mee wil geven.