Zonder schaamte

Er was schaamte
Vroeger schaamde ik mij voor mijzelf. Ik deed de dingen net even anders dan de meeste mensen. Ik voelde mij meer op mijn gemak wanneer ik alleen en in stilte gewoon mijn ding kon doen. Al die sociale prikkels, vooral op school, werden mij vaak teveel. Daardoor zonderde ik mij af. Doordat af zonderen hoorde ik natuurlijk nergens bij. Ik snapte ook nooit wat ik moest zeggen en hoe ik dat dan moest brengen dus zei ik liever niets. Ik was een heel makkelijk doelwit voor pesterijen. Ik wou dat ik mij toen beter kon verwoorden en alles beter van mij af kon schrijven zoals ik dat nu wel kan. Ik weet alleen dat ik dat niet meer kan veranderen dat was toen en dit is nu. Ik heb er veel van geleerd.

Ik kon meer doen
Natuurlijk zal ik het feit dat ik gepest ben niet bij mijzelf leggen. Het is niet mijn schuld. Wel had ik dingen anders kunnen doen om mijzelf beter te beschermen. Ik had het er met mijn ouders over moeten hebben, ondanks dat er niet gepraat werd thuis. Ik had het op school vaker aan kunnen geven. Die dingen had ik kunnen doen. Toch was ik toen niet zoals ik nu wel ben en ik had al helemaal niet de ervaring die ik nu wel heb.

Het heeft altijd een impact
Ik moet wel zeggen dat de pesterijen een impact hebben gehad op mijn ontwikkeling. Het zegt niet alles, maar het is er wel een onderdeel van geweest. Zowel negatief als positief op de lange termijn. Het negatieve is dat ik een hele tijd heel onzeker over mijzelf was en dat deze gevoelens soms nog weer naar boven komen. Het positieve is dat het mij sterker heeft gemaakt. Het heeft er voor gezorgd dat ik weerbaarder wou worden. Dat ik mijzelf beter wou leren kennen. Wie ben ik en waar sta ik voor als mens? Wat wil ik wel en wat niet? Waar ben ik sterk in en waarin juist niet? Welk gedeelte van mijn autisme zorgt voor problemen en welk gedeelte is juist een enorme kwaliteit? Dat mijn prikkelgevoeligheid echt de grootste factor is dat mag nu wel duidelijk zijn. Ik heb natuurlijk al weleens kwaliteiten van mijzelf genoemd. Alleen hier en nu komt er één heel sterk bij mij naar boven. Het overbrengen van mijn eigen ervaringen en anderen binnen en buiten het spectrum meer begrip laten krijgen voor autisme en zichzelf. Dit doe ik natuurlijk door in gesprek te gaan en erover te schrijven.

Omdenken
Waar ik vroeger het pesten en mijn autisme alleen maar als negatieve dingen kon zien, zie ik nu een veel positievere kant van mijzelf. Een kant die veel sterker is, maar ook een kant die heel diep verscholen lag. Gelukkig is het uitgraven begonnen. Ik gebruik mijn negatieve ervaringen voor wat goeds en positiefs. En hoe negatief is het werkelijk als ik er veel sterker uit ben gekomen? Fijn is anders, maar ik ben blij en trots op wie ik ben, wat ik doe en waar ik voor sta. Soms zijn er minder prettige ervaringen voor nodig om te groeien.

Ga ik nog weleens op mijn bek? Doe ik dingen nog steeds anders dan veel mensen? Zijn er bepaalde dingen die ik niet kan? Op al deze vragen is het antwoord volmondig ja, maar daar schaam ik mij niet voor! Door op mijn bek te gaan, leer ik juist veel. Door dingen anders te doen creëer ik een unieke kijk op veel dingen, wat juist een hele sterke eigenschap is. De dingen die ik echt niet kan die accepteer ik, zolang ik maar weet dat ik alles heb uitgezocht en geprobeerd om het wel te kunnen.