Herkansing

Een bewust proces
Het is niet fijn om te horen en te lezen dat iets wat jij hebt gedaan en gemaakt niet goed genoeg is. Ik voel dan hele heftige negatieve emoties. Waardoor op dat moment alles gewoon slecht is en ik mij waardeloos voel. Jullie hebben gelezen dat het even duurt om daar van te herstellen. En dat ik heel bewust met dat proces aan de slag moet gaan. Dit heb ik dus ook gedaan. Dit proces bestaat niet alleen uit het werken aan de leerstof. Het bestaat ook uit het verwerken van die onvoldoende. Het accepteren dat het gebeurt is. Mij realiseren dat ik er nog steeds goed voor sta. Dat is wat ik bedoel dat ik er bewust mee aan de slag moet gaan. Dit kost tijd en die tijd moet ik mijzelf geven.

Ik laat de verwerking van die onvoldoende heel bewust gebeuren. Dat moet ook, want het moment van de onvoldoende beleef ik ook heel intens en door mijn hele lijf. Dan moet dat verwerkingsproces daar eerst ook zijn. Pas dan laat ik het naar het onbewuste gaan, zodat ik kan helen met een sterkere en positieve gedachtegang. Ik ga ook gelijk aan de slag met de informatie die ik op dat moment heb en verbeter mijn werk. Ik zet het in het doen. Vervolgens laat ik het werk rusten na de verbetering. Ik vraag om nog meer feedback en voorbeelden. Ik wacht op antwoord. Heb ik antwoord dan verbeter ik mijn werk nogmaals. Ik lees het nog drie keer door en zet de puntjes op de i. Pas dan lever ik de opdracht in. Tijdens het inleveren voel ik een beetje spanning. Hopend dat ik het dit keer goed heb begrepen en wetend dat dit de vorige keer niet zo was. Toch heb ik vorige week maandag op de inzend knop gedrukt.  

Weer een week met emoties
Toen begon het lange wachten. Tenminste mijn gevoel vond het lang. Vaak kijkt deze docente op een woensdag na. Natuurlijk was dat dit keer niet zo. Ik heb gedurende de week wat vaker mijn e-mail nagekeken. Ik krijg namelijk een notificatie per e-mail als mijn cijfer binnen is. Zelfs in het weekend heb ik gekeken. Al weet ik dat er dan niet wordt nagekeken. Bijzonder wat deze periode met mij doet.

De dag des oordeels
Vandaag, een week na mijn ingeleverde herkansing, is mijn werk nagekeken. Netjes binnen de week die een docent er voor krijgt. En wat denk je? Ik verwachte zelf wel een voldoende. Misschien een 7 als ik het beter heb begrepen, maar het is geen 7 geworden. Ik zal de spanning niet langer opvoeren en het maar gewoon vertellen. Ik heb een dikke, vette met bloed, zweet en tranen verdiende 10 behaald.

Mijn eerste gevoel was opluchting. Ik moest het even in laten dalen. Daarna kwam de euforie. Het gevoel van enorme blijdschap en trots. Om dit gevoel vast te houden, heb ik besloten om deze 10 te vieren. Wat ik ga doen en waar ik mijzelf op ga trakteren weet ik nog niet, maar vieren zal ik het. Ik vind namelijk dat ik net zolang als ik ongelukkig was door die 5 ook gelukkig mag zijn met mijn 10. Ik maak deze blijdschap en trots heel bewust, zodat ik ook echt voel wat dit harde werken heeft opgeleverd.