Eerste schooldag Autismebegeleider

Spanning
Zoals altijd bij nieuwe en onbekende dingen ontstaat er veel spanning bij mij. Door die spanning begin ik, zoals je in mijn gedicht hebt kunnen lezen, met 80% van mijn interne batterij. In de dagen voor de schooldag begint er zich al een raar gevoel te vormen in mijn buik. Het is alsof ik constant trek heb, terwijl ik wel gewoon eet. Het is een zeer irritant gevoel. “Het knaagt aan mij,” zei hij met zijn eigen gekke gevoel voor humor.

Dat knagen haalt letterlijk wat energie bij mij weg, waardoor de batterij niet op 100% komt. Vandaar dat ik begon met 80%. Wat eerlijk gezegd nog veel energie is voor de berg die school in mijn ogen is. Dat ik het op 80% heb weten te houden voordat ik begon, is te danken aan mijn zelfkennis. Ik geef mijzelf wat ik nodig heb om zoveel mogelijk energie te hebben om de berg te beklimmen. Ik regel de planning, materialen en mensen die ik nodig heb om te kunnen beginnen aan mijn klim. Dit heb ik nog beter gedaan dan vorig jaar. Vandaar dat ik nu wel bij de top ben aangekomen.

Daar ga ik dan
Donderdagochtend heb ik ondanks de spanning nog wel wat kunnen eten. Belangrijk, want voedsel is energie voor lichaam en geest. Ik had mijn eten en drinken de avond van tevoren al klaar gezet. Alles wat voor school af moest was af. Ik had ook alle competenties al overzichtelijk gemaakt voor mijzelf. De leraar had ik al ontmoet en een aantal keer gesproken. Ook omtrent de zorgen die ik had over de praktijk. Er stond mij dus niets meer in de weg om het aan te gaan.

Mijn vader heeft mij tegen 9 uur afgezet bij het schoolgebouw. Ik had nog steeds hetzelfde knagende gevoel, maar het werd gelukkig niet erger toen ik school binnen stapte. Ik was één van de eersten en zo kon ik wennen aan het lokaal. Ik kon ook aan de slag met de wifi perikelen op de laptop. Zo waren die voor mij ook al opgelost voor de les begon.

Een lege batterij
Het begon met een kort voorstel rondje. Waar ik altijd tegenop zie. Gelukkig ben ik daarin niet de enige. Dit bleek later toen ik het er over kreeg met een groepje klasgenoten tijdens één van de opdrachten. Het begin was zwaar voor mij en vroeg al veel van die 80%. Daarom schreef ik veel op van wat er verteld werd. Dan kan ik die informatie later thuis, wanneer ik weer meer energie heb, uitwerken. De middag pauze was wel even fijn om mijn gedachten te ordenen.

’s Middags ging ik aan de slag met mijn mbo groepje. Dit vond ik erg fijn. Ideeën uitwisselen en met elkaar in gesprek over de competenties. Ik kwam op het idee voor een whatsapp groepje, zodat we elkaar makkelijk kunnen bereiken bij kleine kwesties. We kunnen dan ook via de whatsapp afspraken maken voor teams bij grotere dingen. Iedereen van mijn groepje vond dit een goed idee.

Om half vier was de schooldag voorbij. Mijn batterij was bijna helemaal leeg. Ik bedankte mijn klasgenoten en de leraar en verliet het lokaal. Ik liep het gebouw uit en ben toen op mijn vader gaan wachten. Na wat app contact moest ik nog een klein stukje lopen. Tijdens de terugweg in de auto heb ik nog wel wat met mijn vader gesproken, maar hoe en wat dat moet je mij niet vragen. Dat weet ik niet meer. Alles ging langs mij heen. Het batterijtje was nu echt leeg.

Tekst gaat verder onder de afbeelding

Aan de lader dan maar
Dit weekend leg ik mijzelf even aan de oplader. Niet letterlijk natuurlijk er is nog geen Melvin oplader uitgevonden. Dat zou handig zijn. Wat wel helpt is rustig alles van de dag op een rijtje zetten. Even een samenvatting maken op mijn pc. Daarnaast helpt zo’n blog schrijven ook enorm. Weg met alle gedachten en er komt weer ruimte. Ruimte voor ontspanning en het krijgen van nieuwe energie. Dit is dan mijn oplader. Als ik maandag tussen de 80 en 100% zit dan ben ik tevreden. Daarmee kom ik de aankomende week wel door. Al moet ik tussendoor niet vergeten bij te laden!

Vertrouwen en trots
Ik ben trots dat ik de dag al met al goed ben doorgekomen. Ik weet dat ik de rest van de bijeenkomsten aankan en dat geeft vertrouwen. Nu kan de focus op de praktijk en de hobbels die ik daar ongetwijfeld in tegen zal komen. Maar dat zijn inhoudelijke hobbels en die heeft iedereen bij een opleiding.